2014-2015
21 Οκτωβρίου 2014
«Παίζοντας με τα δισεκατομμυριοστά του εκατομμυριοστού του δευτερολέπτου: τεχνολογία και ιατρική με υπερβραχείς παλμούς laser»
Μαρία Κάνδυλα, Ερευνήτρια Γ', Ινστιτούτο Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών
Η τεχνολογία των συστημάτων laser έχει εξελιχθεί με εντυπωσιακό τρόπο τις τελευταίες δεκαετίες, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να παράγουμε φωτεινούς παλμούς διάρκειας μόλις μερικών δισεκατομμυριοστών του εκατομμυριοστού του δευτερολέπτου. Το μοναδικό αυτό εργαλείο επιτρέπει την παρατήρηση φαινομένων που δε γίνονται αντιληπτά από τις αισθήσεις μας, καθώς εξελίσσονται εξαιρετικά γρήγορα. Για τις παρατηρήσεις αυτών των φαινομένων, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους παλμούς laser σαν πολύ γρήγορα «φλας», με τον ίδιο τρόπο που η φωτογραφική μας μηχανή χρησιμοποιεί το «φλας» για φωτογράφηση, ώστε να καταγράψουμε και να ερμηνεύσουμε φυσικά φαινόμενα όπως η κίνηση των ηλεκτρονίων και των ατόμων. Επιπλέον, η χρήση τέτοιων παλμών προσφέρει μοναδικές ευκαιρίες για να επέμβουμε στην ύλη σε θεμελιώδες επίπεδο, για μικροεγχειρίσεις με υποκυτταρική ακρίβεια, για τη μελέτη βιολογικών διεργασιών, για τον έλεγχο της εξέλιξης χημικών αντιδράσεων και για την αλλαγή των ιδιοτήτων των υλικών. Η παρουσίαση θα ασχοληθεί με τις ποικίλες εφαρμογές των παλμικών laser στην ιατρική, τη βιολογία και την τεχνολογία και θα δώσει μία συνολική εικόνα αυτού του μοναδικού εργαλείου που ανοίγει νέες δυνατότητες σε ζωτικούς τομείς για τον άνθρωπο.
Η Μαρία Κάνδυλα σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Υπολογιστών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στη συνέχεια εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο αντικείμενο της Εφηρμοσμένης Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ στις ΗΠΑ. Εργάζεται ως Ερευνήτρια Γ΄ στο Ινστιτούτο Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Η έρευνά της εστιάζεται στην αλληλεπίδραση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας με την ύλη.
«Παίζοντας με τα δισεκατομμυριοστά του εκατομμυριοστού του δευτερολέπτου: τεχνολογία και ιατρική με υπερβραχείς παλμούς laser»
Μαρία Κάνδυλα, Ερευνήτρια Γ', Ινστιτούτο Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών
Η τεχνολογία των συστημάτων laser έχει εξελιχθεί με εντυπωσιακό τρόπο τις τελευταίες δεκαετίες, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να παράγουμε φωτεινούς παλμούς διάρκειας μόλις μερικών δισεκατομμυριοστών του εκατομμυριοστού του δευτερολέπτου. Το μοναδικό αυτό εργαλείο επιτρέπει την παρατήρηση φαινομένων που δε γίνονται αντιληπτά από τις αισθήσεις μας, καθώς εξελίσσονται εξαιρετικά γρήγορα. Για τις παρατηρήσεις αυτών των φαινομένων, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους παλμούς laser σαν πολύ γρήγορα «φλας», με τον ίδιο τρόπο που η φωτογραφική μας μηχανή χρησιμοποιεί το «φλας» για φωτογράφηση, ώστε να καταγράψουμε και να ερμηνεύσουμε φυσικά φαινόμενα όπως η κίνηση των ηλεκτρονίων και των ατόμων. Επιπλέον, η χρήση τέτοιων παλμών προσφέρει μοναδικές ευκαιρίες για να επέμβουμε στην ύλη σε θεμελιώδες επίπεδο, για μικροεγχειρίσεις με υποκυτταρική ακρίβεια, για τη μελέτη βιολογικών διεργασιών, για τον έλεγχο της εξέλιξης χημικών αντιδράσεων και για την αλλαγή των ιδιοτήτων των υλικών. Η παρουσίαση θα ασχοληθεί με τις ποικίλες εφαρμογές των παλμικών laser στην ιατρική, τη βιολογία και την τεχνολογία και θα δώσει μία συνολική εικόνα αυτού του μοναδικού εργαλείου που ανοίγει νέες δυνατότητες σε ζωτικούς τομείς για τον άνθρωπο.
Η Μαρία Κάνδυλα σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Υπολογιστών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στη συνέχεια εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο αντικείμενο της Εφηρμοσμένης Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ στις ΗΠΑ. Εργάζεται ως Ερευνήτρια Γ΄ στο Ινστιτούτο Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Η έρευνά της εστιάζεται στην αλληλεπίδραση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας με την ύλη.
18 Νοεμβρίου 2014
«H χρυσή τομή και οι αριθμοί Fibonacci στην καθημερινή μας ζωή»
Βασίλειος Συμεωνίδης, Καθηγητής Μαθηματικών, Deree College, Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος
Δείτε την ομιλία του κύριου Συμεωνίδη στο site του blod
Υπάρχει σχέση μαθηματικών και αισθητικής; Υπάρχουν εκδηλώσεις των μαθηματικών στη φύση; Ποια η σχέση αυτών των δύο κόσμων; Η διαδεδομένη εκλαΐκευση των εννοιών της Χρυσής Τομής και των αριθμών Fibonacci μέσα από μυθιστορήματα, ιστοσελίδες και αστικούς μύθους μας ωθεί να εξετάσουμε μερικές αναπόδεικτες και ίσως εσφαλμένες αντιλήψεις που επικρατούν ευρέως σχετικά με αυτές τις έννοιες. Θα επικεντρωθούμε σε μία άκρως ενδιαφέρουσα ανασκόπηση των φερόμενων παραδειγμάτων εφαρμογής της Χρυσής Τομής και των αριθμών Fibonacci στην αρχιτεκτονική, μουσική, εικαστικές τέχνες και φύση. Θα συζητήσουμε χειροπιαστές και αποδεδειγμένες εμφανίσεις των παραπάνω μαθηματικών οντοτήτων στη φύση, όπως επίσης και τις πολύ ενδιαφέρουσες ιδιότητες τους.
Ο Βασίλειος Συμεωνίδης είναι μαθηματικός με προπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (St. John’s College), κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού διπλώματος από το Πανεπιστήμιο Brown και πρώην μεταδιδακτορικός συνεργάτης στα πανεπιστήμια Brown και M.I.T. Διδάσκει μαθηματικά στο Deree-Αμερικάνικο Κολλέγιο Ελλάδος, ενώ παράλληλα είναι διευθυντής και συνιδρυτής της AutoMetis Ltd, εταιρείας που εφαρμόζει ποσοτικές μεθόδους για αυτοματοποιημένες χρηματιστηριακές συναλλαγές.
«H χρυσή τομή και οι αριθμοί Fibonacci στην καθημερινή μας ζωή»
Βασίλειος Συμεωνίδης, Καθηγητής Μαθηματικών, Deree College, Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος
Δείτε την ομιλία του κύριου Συμεωνίδη στο site του blod
Υπάρχει σχέση μαθηματικών και αισθητικής; Υπάρχουν εκδηλώσεις των μαθηματικών στη φύση; Ποια η σχέση αυτών των δύο κόσμων; Η διαδεδομένη εκλαΐκευση των εννοιών της Χρυσής Τομής και των αριθμών Fibonacci μέσα από μυθιστορήματα, ιστοσελίδες και αστικούς μύθους μας ωθεί να εξετάσουμε μερικές αναπόδεικτες και ίσως εσφαλμένες αντιλήψεις που επικρατούν ευρέως σχετικά με αυτές τις έννοιες. Θα επικεντρωθούμε σε μία άκρως ενδιαφέρουσα ανασκόπηση των φερόμενων παραδειγμάτων εφαρμογής της Χρυσής Τομής και των αριθμών Fibonacci στην αρχιτεκτονική, μουσική, εικαστικές τέχνες και φύση. Θα συζητήσουμε χειροπιαστές και αποδεδειγμένες εμφανίσεις των παραπάνω μαθηματικών οντοτήτων στη φύση, όπως επίσης και τις πολύ ενδιαφέρουσες ιδιότητες τους.
Ο Βασίλειος Συμεωνίδης είναι μαθηματικός με προπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (St. John’s College), κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού διπλώματος από το Πανεπιστήμιο Brown και πρώην μεταδιδακτορικός συνεργάτης στα πανεπιστήμια Brown και M.I.T. Διδάσκει μαθηματικά στο Deree-Αμερικάνικο Κολλέγιο Ελλάδος, ενώ παράλληλα είναι διευθυντής και συνιδρυτής της AutoMetis Ltd, εταιρείας που εφαρμόζει ποσοτικές μεθόδους για αυτοματοποιημένες χρηματιστηριακές συναλλαγές.
16 Δεκεμβρίου 2014
«Βιολογική Χημεία: νέα επιστήμη σε παρθένο χώρο»
Ορέστης Τσόλας, Oμότιμος Kαθηγητής Βιολογικής Χημείας της Ιατρικής Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, τέως διευθυντής του Βιοχημικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων, Σύμβουλος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Δείτε την ομιλία του κύριου Τσόλα στο site του blod
Η βιολογική χημεία είναι μια επιστήμη η οποία λειτουργεί ως σύνδεσμος μεταξύ χημείας και βιολογίας. Συμπεριλαμβάνει τα βασικά στοιχεία στα οποία στηρίζεται σε μοριακό επίπεδο η βιολογία και η ιατρική. Στα Ιωάννινα, η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ιδρύθηκε το 1977 και αναπτύχθηκε προκειμένου να παράσχει τις υπηρεσίες της στον τοπικό πληθυσμό της Ηπείρου, ακρογωνιαίο λίθο στα Βαλκάνια. Με την ανάπτυξη της εμφανίσθηκαν και νέα στοιχεία χρήσιμα στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ένας χώρος όπου έβοσκαν πρόβατα, τώρα παρουσιάζει και μια βαρύνουσα επιστημονική πτυχή.
Ο Ορέστης Τσόλας είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Cambridge. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Albert Einstein College of Medicine στη Νέα Υόρκη όπου και δίδαξε ως επίκουρος καθηγητής. Εργάστηκε επίσης στο Roche Institute of Molecular Biology, του New Jersey πριν γυρίσει στην Ελλάδα όπου διετέλεσε καθηγητής Βιολογικής Χημείας της Ιατρικής Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και διευθυντής του Βιοχημικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων. Συνεργάζεται με το Τμήμα Παθολογικής Φυσιoλογίας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ως Σύμβουλος Καθηγητής.
«Βιολογική Χημεία: νέα επιστήμη σε παρθένο χώρο»
Ορέστης Τσόλας, Oμότιμος Kαθηγητής Βιολογικής Χημείας της Ιατρικής Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, τέως διευθυντής του Βιοχημικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων, Σύμβουλος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Δείτε την ομιλία του κύριου Τσόλα στο site του blod
Η βιολογική χημεία είναι μια επιστήμη η οποία λειτουργεί ως σύνδεσμος μεταξύ χημείας και βιολογίας. Συμπεριλαμβάνει τα βασικά στοιχεία στα οποία στηρίζεται σε μοριακό επίπεδο η βιολογία και η ιατρική. Στα Ιωάννινα, η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ιδρύθηκε το 1977 και αναπτύχθηκε προκειμένου να παράσχει τις υπηρεσίες της στον τοπικό πληθυσμό της Ηπείρου, ακρογωνιαίο λίθο στα Βαλκάνια. Με την ανάπτυξη της εμφανίσθηκαν και νέα στοιχεία χρήσιμα στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ένας χώρος όπου έβοσκαν πρόβατα, τώρα παρουσιάζει και μια βαρύνουσα επιστημονική πτυχή.
Ο Ορέστης Τσόλας είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Cambridge. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Albert Einstein College of Medicine στη Νέα Υόρκη όπου και δίδαξε ως επίκουρος καθηγητής. Εργάστηκε επίσης στο Roche Institute of Molecular Biology, του New Jersey πριν γυρίσει στην Ελλάδα όπου διετέλεσε καθηγητής Βιολογικής Χημείας της Ιατρικής Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και διευθυντής του Βιοχημικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων. Συνεργάζεται με το Τμήμα Παθολογικής Φυσιoλογίας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ως Σύμβουλος Καθηγητής.
20 Ιανουαρίου 2015
«Mικρορευστομηχανικά μικροσυστήματα: γενετικά εργαστήρια σε μέγεθος παλάμης»
Θάνος Δεμίρης, Συνιδρυτής και Διευθυντής του Τμήματος Έρευνας & Ανάπτυξης, micro2gen, Τεχνολογικό και Επιστημονικό Πάρκο Αττικής «Λεύκιππος», ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος
Δείτε το βίντεο της ομιλίας κατεβάζοντας το σχετικό αρχείο .mp4 (μέγεθος .mp4 αρχείου 184MB)
Η ανάπτυξη ιατρικών και διαγνωστικών μηχανημάτων έχει στραφεί τα τελευταία χρόνια σε μία νέα ομάδα τεχνολογιών, που χαρακτηρίζονται ως «εργαστήρια σε ένα τσιπάκι», ή αγγλιστί “lab-on-a-chip”. Οι τεχνολογίες αυτές, σε συνδυασμό με τη μοριακή διαγνωστική, έχουν αρχίσει να δίνουν νέες προοπτικές τόσο στην ιατρική όσο και στη μικροβιολογία, στη γενετική, στην ογκολογία, στην τοξικολογία, καθώς και στην αγροτεχνολογία, την ανίχνευση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών γενικότερα και σε μία σειρά άλλων πεδίων, καθώς επιτρέπουν την υλοποίηση πολύπλοκων εξετάσεων κι αναλύσεων σε μικρότερο χρόνο με μικρότερο κόστος και πολύ πιο συμπαγή, στις περισσότερες περιπτώσεις, φορητά μηχανήματα. Στα μικροσυστήματα lab-on-chip ενσωματώνονται πολύπλοκες εργαστηριακές λειτουργίες σε μία μικρή, λεπτή, συνήθως πλαστική κάρτα στο μέγεθος παλάμης ή κι ακόμη μικρότερη. Και στην Ελλάδα γίνεται προσπάθεια για την ανάπτυξη τέτοιων λύσεων με ήδη λειτουργικά πρωτότυπα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται αρχικά κυρίως στην ανίχνευση κάποιων γενετικών ασθενειών, όπως η κοιλιοκάκη, η κυστική ίνωση κ.λπ. ή την ταχεία και ακριβή ανίχνευση μικροβίων σε βιολογικά δείγματα ασθενών όπως ιούς και βακτήρια μέσω της ανίχνευσης συγκεκριμένων τμημάτων του DNA τους.
Ο Θάνος Δεμίρης σπούδασε Ιατρική Πληροφορική στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης στη Γερμανία, απ΄ όπου κι έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα. Εργάστηκε στα ερευνητικά τμήματα διαφόρων εταιρειών τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ελλάδα. Σήμερα είναι υπεύθυνος έρευνας & ανάπτυξης στην εταιρεία micro2gen, που εδρεύει στο τεχνολογικό πάρκο του Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. Δημόκριτος κι ασχολείται με το σχεδιασμό και την υλοποίηση οργάνων μοριακής διαγνωστικής με μικρορευστομηχανικά μικροσυστήματα.
«Mικρορευστομηχανικά μικροσυστήματα: γενετικά εργαστήρια σε μέγεθος παλάμης»
Θάνος Δεμίρης, Συνιδρυτής και Διευθυντής του Τμήματος Έρευνας & Ανάπτυξης, micro2gen, Τεχνολογικό και Επιστημονικό Πάρκο Αττικής «Λεύκιππος», ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος
Δείτε το βίντεο της ομιλίας κατεβάζοντας το σχετικό αρχείο .mp4 (μέγεθος .mp4 αρχείου 184MB)
Η ανάπτυξη ιατρικών και διαγνωστικών μηχανημάτων έχει στραφεί τα τελευταία χρόνια σε μία νέα ομάδα τεχνολογιών, που χαρακτηρίζονται ως «εργαστήρια σε ένα τσιπάκι», ή αγγλιστί “lab-on-a-chip”. Οι τεχνολογίες αυτές, σε συνδυασμό με τη μοριακή διαγνωστική, έχουν αρχίσει να δίνουν νέες προοπτικές τόσο στην ιατρική όσο και στη μικροβιολογία, στη γενετική, στην ογκολογία, στην τοξικολογία, καθώς και στην αγροτεχνολογία, την ανίχνευση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών γενικότερα και σε μία σειρά άλλων πεδίων, καθώς επιτρέπουν την υλοποίηση πολύπλοκων εξετάσεων κι αναλύσεων σε μικρότερο χρόνο με μικρότερο κόστος και πολύ πιο συμπαγή, στις περισσότερες περιπτώσεις, φορητά μηχανήματα. Στα μικροσυστήματα lab-on-chip ενσωματώνονται πολύπλοκες εργαστηριακές λειτουργίες σε μία μικρή, λεπτή, συνήθως πλαστική κάρτα στο μέγεθος παλάμης ή κι ακόμη μικρότερη. Και στην Ελλάδα γίνεται προσπάθεια για την ανάπτυξη τέτοιων λύσεων με ήδη λειτουργικά πρωτότυπα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται αρχικά κυρίως στην ανίχνευση κάποιων γενετικών ασθενειών, όπως η κοιλιοκάκη, η κυστική ίνωση κ.λπ. ή την ταχεία και ακριβή ανίχνευση μικροβίων σε βιολογικά δείγματα ασθενών όπως ιούς και βακτήρια μέσω της ανίχνευσης συγκεκριμένων τμημάτων του DNA τους.
Ο Θάνος Δεμίρης σπούδασε Ιατρική Πληροφορική στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης στη Γερμανία, απ΄ όπου κι έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα. Εργάστηκε στα ερευνητικά τμήματα διαφόρων εταιρειών τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ελλάδα. Σήμερα είναι υπεύθυνος έρευνας & ανάπτυξης στην εταιρεία micro2gen, που εδρεύει στο τεχνολογικό πάρκο του Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. Δημόκριτος κι ασχολείται με το σχεδιασμό και την υλοποίηση οργάνων μοριακής διαγνωστικής με μικρορευστομηχανικά μικροσυστήματα.
19 Φεβρουαρίου 2015
«Αρχιτεκτονική VS Μουσική»
Πάνος Παρθένιος, Αρχιτέκτων Μηχανικός, DDes Harvard GSD, Επίκουρος Καθηγητής, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Διευθυντής Εργαστηρίου Ψηφιακών Μέσων Σχεδιασμού, Πολυτεχνείο Κρήτης
Δείτε το βίντεο της ομιλίας κατεβάζοντας το σχετικό αρχείο .mp4 (μέγεθος .mp4 αρχείου 840MB)
Η αρχιτεκτονική και η μουσική δεν είναι τέχνες, ούτε επιστήμες. Είναι ένας μαγικός συνδυασμός και των δύο. Ένα αρχιτεκτονικό και ένα μουσικό έργο, μοιράζονται σημαντικές παραμέτρους στην διαδικασία σύνθεσης αλλά και ανάλυσης της δομής τους. Τί θα συνέβαινε εάν καταφέρναμε να ορίσουμε έναν μηχανισμό μετάφρασης -ένα λεξικό - της αρχιτεκτονικής σε μουσική και το αντίστροφο; Θα μπορούσαν οι αρχιτέκτονες να προσθέσουν ένα επιπλέον συνθετικό εργαλείο κατανόησης του χώρου στην παλέτα τους; Θα μπορούσε η μουσική να λειτουργήσει ως ένα επιπρόσθετο επίπεδο επαυξημένης πραγματικότητας στην αρχιτεκτονική; Πώς ακούγεται η μετάφραση ενός αστικού τοπίου σε μουσική και τί σημαίνει αυτό για τις πόλεις μας; Μπορούμε εν τέλει να κουρδίσουμε τις πόλεις μας;
Ο Πάνος Παρθένιος είναι απόφοιτος του ΑΠΘ, με μεταπτυχιακό τίτλο Master in Design and Construction Management από το Harvard Graduate School of Design, όπου τελείωσε και την διδακτορική του διατριβή με τίτλο Conceptual Design Tools for Architects. Είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πολυτεχνείου Κρήτης, στο οποίο διδάσκει Αρχιτεκτονική Σύνθεση με Ψηφιακές Τεχνολογίες. Υπότροφος του ιδρύματος Fulbright, έχει τιμηθεί με το βραβείο Harvard Digital Media Prize και το 1ο βραβείο στον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ίντερνετ και Πολυμέσων. Το 2009 επιλέχθηκε ανάμεσα στους 40 περισσότερα υποσχόμενους νέους αρχιτέκτονες της Ευρώπης με το βραβείο Europe 40 Under 40. Tο αρχιτεκτονικό γραφείο "Parthenios architects + associates" στην Αθήνα ασχολείται με μελέτες και επιβλέψεις κατασκευής κατοικιών, κτιρίων γραφείων, νοσοκομείων, θεάτρων, ξενοδοχειακών μονάδων κ.ά., με δημοσιεύσεις έργων στον ελληνικό και διεθνή τύπο, καθώς και με συμμετοχές και διακρίσεις σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς.
«Αρχιτεκτονική VS Μουσική»
Πάνος Παρθένιος, Αρχιτέκτων Μηχανικός, DDes Harvard GSD, Επίκουρος Καθηγητής, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Διευθυντής Εργαστηρίου Ψηφιακών Μέσων Σχεδιασμού, Πολυτεχνείο Κρήτης
Δείτε το βίντεο της ομιλίας κατεβάζοντας το σχετικό αρχείο .mp4 (μέγεθος .mp4 αρχείου 840MB)
Η αρχιτεκτονική και η μουσική δεν είναι τέχνες, ούτε επιστήμες. Είναι ένας μαγικός συνδυασμός και των δύο. Ένα αρχιτεκτονικό και ένα μουσικό έργο, μοιράζονται σημαντικές παραμέτρους στην διαδικασία σύνθεσης αλλά και ανάλυσης της δομής τους. Τί θα συνέβαινε εάν καταφέρναμε να ορίσουμε έναν μηχανισμό μετάφρασης -ένα λεξικό - της αρχιτεκτονικής σε μουσική και το αντίστροφο; Θα μπορούσαν οι αρχιτέκτονες να προσθέσουν ένα επιπλέον συνθετικό εργαλείο κατανόησης του χώρου στην παλέτα τους; Θα μπορούσε η μουσική να λειτουργήσει ως ένα επιπρόσθετο επίπεδο επαυξημένης πραγματικότητας στην αρχιτεκτονική; Πώς ακούγεται η μετάφραση ενός αστικού τοπίου σε μουσική και τί σημαίνει αυτό για τις πόλεις μας; Μπορούμε εν τέλει να κουρδίσουμε τις πόλεις μας;
Ο Πάνος Παρθένιος είναι απόφοιτος του ΑΠΘ, με μεταπτυχιακό τίτλο Master in Design and Construction Management από το Harvard Graduate School of Design, όπου τελείωσε και την διδακτορική του διατριβή με τίτλο Conceptual Design Tools for Architects. Είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πολυτεχνείου Κρήτης, στο οποίο διδάσκει Αρχιτεκτονική Σύνθεση με Ψηφιακές Τεχνολογίες. Υπότροφος του ιδρύματος Fulbright, έχει τιμηθεί με το βραβείο Harvard Digital Media Prize και το 1ο βραβείο στον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ίντερνετ και Πολυμέσων. Το 2009 επιλέχθηκε ανάμεσα στους 40 περισσότερα υποσχόμενους νέους αρχιτέκτονες της Ευρώπης με το βραβείο Europe 40 Under 40. Tο αρχιτεκτονικό γραφείο "Parthenios architects + associates" στην Αθήνα ασχολείται με μελέτες και επιβλέψεις κατασκευής κατοικιών, κτιρίων γραφείων, νοσοκομείων, θεάτρων, ξενοδοχειακών μονάδων κ.ά., με δημοσιεύσεις έργων στον ελληνικό και διεθνή τύπο, καθώς και με συμμετοχές και διακρίσεις σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς.
20 Μαρτίου 2015 (στα πλαίσια του Athens Science Festival)
«Ανοσοποιητικό και νευρικό σύστημα: Στενές επαφές σε υγεία και νόσο»
Χάρης Αλεξόπουλος, Επιστημονικός Συνεργάτης, Μονάδα Νευροανοσολογίας, Εργαστήριο Παθολογικής Φυσιολογίας, Ιατρική Σχολή, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Το ανοσοποιητικό και το νευρικό σύστημα: δύο συστήματα του οργανισμού που θεωρούνταν πλήρως διακριτά και όμως επικοινωνούν στενά. Μια επικοινωνία ιδιαίτερα σημαντική για την καλή σωματική, αλλά και όπως σύγχρονες έρευνες έχουν δείξει, και για την καλή ψυχική υγεία. Μια επικοινωνία, η οποία όταν διαταραχθεί προκαλεί σοβαρά νοσήματα όπως η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας και η Αυτοάνοση εγκεφαλίτιδα. Ποιοί μηχανισμοί και παράγοντες διαταράσσουν την επικοινωνία και με τι τρόπους μπορεί να αποκατασταθεί αυτή η στενή επαφή;
Ο Χάρης Αλεξόπουλος είναι ερευνητής στο πεδίο της Νευροανοσολογίας και εργάζεται στο Εργαστήριο Παθολογικής Φυσιολογίας, της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην συνέχεια εκπόνησε την διδακτορική του διατριβή στις Νευροεπιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Sussex. Συνέχισε την πορεία του ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης εώς ότου επέστρεψε στην Ελλάδα. Τα τρέχοντα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στην μελέτη των μηχανισμών της αυτοανοσίας και των αυτοάνοσων νοσημάτων του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος.
«Ανοσοποιητικό και νευρικό σύστημα: Στενές επαφές σε υγεία και νόσο»
Χάρης Αλεξόπουλος, Επιστημονικός Συνεργάτης, Μονάδα Νευροανοσολογίας, Εργαστήριο Παθολογικής Φυσιολογίας, Ιατρική Σχολή, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Το ανοσοποιητικό και το νευρικό σύστημα: δύο συστήματα του οργανισμού που θεωρούνταν πλήρως διακριτά και όμως επικοινωνούν στενά. Μια επικοινωνία ιδιαίτερα σημαντική για την καλή σωματική, αλλά και όπως σύγχρονες έρευνες έχουν δείξει, και για την καλή ψυχική υγεία. Μια επικοινωνία, η οποία όταν διαταραχθεί προκαλεί σοβαρά νοσήματα όπως η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας και η Αυτοάνοση εγκεφαλίτιδα. Ποιοί μηχανισμοί και παράγοντες διαταράσσουν την επικοινωνία και με τι τρόπους μπορεί να αποκατασταθεί αυτή η στενή επαφή;
Ο Χάρης Αλεξόπουλος είναι ερευνητής στο πεδίο της Νευροανοσολογίας και εργάζεται στο Εργαστήριο Παθολογικής Φυσιολογίας, της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην συνέχεια εκπόνησε την διδακτορική του διατριβή στις Νευροεπιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Sussex. Συνέχισε την πορεία του ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης εώς ότου επέστρεψε στην Ελλάδα. Τα τρέχοντα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στην μελέτη των μηχανισμών της αυτοανοσίας και των αυτοάνοσων νοσημάτων του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος.
28 Απριλίου 2015
«Γενόσημα Φάρμακα: Tί είναι, πώς αναπτύσσονται και γιατί πρέπει να τα προτιμούμε»
Άρτεμις Καλέζη, Ερευνήτρια, Τμήμα Έρευνας & Ανάπτυξης Καινοτόμων Προϊόντων Υγείας, Pharmathen
Δείτε την ομιλία της κυρίας Καλέζη στο site του blod.gr
Τα γενόσημα φάρμακα έχουν αποτελέσει αντικείμενο έντονης διαμάχης τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας μεταξύ της πολιτείας και άλλων εμπλεκόμενων φορέων (γιατρών, φαρμακοποιών και φαρμακοβιομηχανιών) οδηγώντας συχνά στην παραπληροφόρηση των πολιτών. Σήμερα, η διείσδυση των γενοσήμων φαρμάκων στην ελληνική αγορά συνεχίζει να παραμένει σε χαμηλά επίπεδα σε σύγκριση με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως επίσης συνεχίζει να αμφισβητείται η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητά τους. Στην ομιλία αυτή θα αναπτύξουμε την πορεία ενός πρωτότυπου φαρμάκου από το εργαστήριο στον ασθενή, την αντίστοιχη πορεία ενός γενοσήμου φαρμάκου, τις πιθανές διαφορές τους και πώς διασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα και η ασφάλειά τους. Θα κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στα γεγονότα σταθμούς για την καθιέρωση των γενοσήμων φαρμάκων και θα αναφερθούμε στα πλεονεκτήματα της χρήσης τους.
Η Άρτεμις Καλέζη αποφοίτησε από το τμήμα Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο τμήμα Χημικής Μηχανικής του ΜΙΤ στις ΗΠΑ, με έμφαση στη Γονιδιακή Θεραπεία και τη Μηχανική των Ιστών. Σήμερα εργάζεται ως ερευνήτρια στην φαρμακευτική εταιρεία Pharmathen, στο τμήμα έρευνας και ανάπτυξης καινοτόμων προϊόντων υγείας.)
«Γενόσημα Φάρμακα: Tί είναι, πώς αναπτύσσονται και γιατί πρέπει να τα προτιμούμε»
Άρτεμις Καλέζη, Ερευνήτρια, Τμήμα Έρευνας & Ανάπτυξης Καινοτόμων Προϊόντων Υγείας, Pharmathen
Δείτε την ομιλία της κυρίας Καλέζη στο site του blod.gr
Τα γενόσημα φάρμακα έχουν αποτελέσει αντικείμενο έντονης διαμάχης τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας μεταξύ της πολιτείας και άλλων εμπλεκόμενων φορέων (γιατρών, φαρμακοποιών και φαρμακοβιομηχανιών) οδηγώντας συχνά στην παραπληροφόρηση των πολιτών. Σήμερα, η διείσδυση των γενοσήμων φαρμάκων στην ελληνική αγορά συνεχίζει να παραμένει σε χαμηλά επίπεδα σε σύγκριση με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως επίσης συνεχίζει να αμφισβητείται η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητά τους. Στην ομιλία αυτή θα αναπτύξουμε την πορεία ενός πρωτότυπου φαρμάκου από το εργαστήριο στον ασθενή, την αντίστοιχη πορεία ενός γενοσήμου φαρμάκου, τις πιθανές διαφορές τους και πώς διασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα και η ασφάλειά τους. Θα κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στα γεγονότα σταθμούς για την καθιέρωση των γενοσήμων φαρμάκων και θα αναφερθούμε στα πλεονεκτήματα της χρήσης τους.
Η Άρτεμις Καλέζη αποφοίτησε από το τμήμα Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο τμήμα Χημικής Μηχανικής του ΜΙΤ στις ΗΠΑ, με έμφαση στη Γονιδιακή Θεραπεία και τη Μηχανική των Ιστών. Σήμερα εργάζεται ως ερευνήτρια στην φαρμακευτική εταιρεία Pharmathen, στο τμήμα έρευνας και ανάπτυξης καινοτόμων προϊόντων υγείας.)
19 Μαΐου 2015
«Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε: o Πιραντέλλο συναντά τις νευροεπιστήμες»
Ειρήνη Σκαλιόρα, Εντεταλμένη Ερευνήτρια, Εργαστήριο Νευροφυσιολογίας, Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών
Δείτε τις διαφάνειες της παρουσίασης της κυρίας Σκαλιόρα
Στο γνωστό θεατρικό έργο ο Νομπελίστας συγγραφέας διαπραγματεύεται την υποκειμενικότητα της αντίληψης και φαίνεται να λέει ότι δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια, παρά «η ανάγκη για μια πραγματικότητα – μια για τον καθένα και ποτέ η ίδια για όλους, που αποδεικνύεται κάθε τόσο φανταστική». Πόσο απέχει αυτό από την άποψη των νευροεπιστημών για την αισθητηριακή αντίληψη; Τι σχέση έχουν τα εξωτερικά ερεθίσματα με την εικόνα που σχηματίζουμε γι αυτά; Από τι εξαρτάται η ακρίβεια με την οποία αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας; Και τι εννοούμε όταν λέμε ότι οι εμπειρίες μας είναι ‘κατασκευές’ του εγκεφάλου και του νου;
Η Ειρήνη Σκαλιόρα είναι απόφοιτος τoυ Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και διδάκτωρ Νευροβιολογίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας. Για πολλά χρόνια δούλευε ερευνητικά και δίδασκε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το Balliol College, και από το 2007 είναι επικεφαλής του Εργαστηρίου Νευροφυσιολογίας στο Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών. Συνεργάζεται με το Max Planck Institute for Brain Research στην Φρανκφούρτη και διδάσκει στο πρόγραμμα Μεταπτυχιακών σπουδών «Βασική και Εφαρμοσμένη Γνωσιακή Επιστήμη» και άλλα μεταπτυχιακά προγράματα. Έχει δημοσιεύσεις σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, κεφάλαια σε βιβλία, καθώς και άρθρα και διαλέξεις στον χώρο της ιστορίας και θεωρίας των Νευροεπιστημών. Είναι μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων της Ελληνικής Εταιρείας Νευροεπιστημών και της Ελληνικής Εταιρείας Γνωσιακής Επιστήμης, καθώς και μέλος της European Dana Alliance for the Brain. Το ερευνητικό της έργο εστιάζεται στην ανάπτυξη και πλαστικότητα του εγκεφάλου: πώς συγκροτούνται τα νευρωνικά δίκτυα, πώς τα σήματα από διαφορετικά αισθητηριακά συστήματα αλληλεπιδρούν κατά την κρίσιμη περίοδο, όταν η εμπειρία είναι παράγοντας που μορφώνει την δομή του νευρικού συστήματος; Πιο πρόσφατα διερευνά την επίδραση των πρώιμων επιληπτικών κρίσεων στην συμπεριφορά και την φυσιολογία του εγκεφαλικού φλοιού.
«Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε: o Πιραντέλλο συναντά τις νευροεπιστήμες»
Ειρήνη Σκαλιόρα, Εντεταλμένη Ερευνήτρια, Εργαστήριο Νευροφυσιολογίας, Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών
Δείτε τις διαφάνειες της παρουσίασης της κυρίας Σκαλιόρα
Στο γνωστό θεατρικό έργο ο Νομπελίστας συγγραφέας διαπραγματεύεται την υποκειμενικότητα της αντίληψης και φαίνεται να λέει ότι δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια, παρά «η ανάγκη για μια πραγματικότητα – μια για τον καθένα και ποτέ η ίδια για όλους, που αποδεικνύεται κάθε τόσο φανταστική». Πόσο απέχει αυτό από την άποψη των νευροεπιστημών για την αισθητηριακή αντίληψη; Τι σχέση έχουν τα εξωτερικά ερεθίσματα με την εικόνα που σχηματίζουμε γι αυτά; Από τι εξαρτάται η ακρίβεια με την οποία αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας; Και τι εννοούμε όταν λέμε ότι οι εμπειρίες μας είναι ‘κατασκευές’ του εγκεφάλου και του νου;
Η Ειρήνη Σκαλιόρα είναι απόφοιτος τoυ Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και διδάκτωρ Νευροβιολογίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας. Για πολλά χρόνια δούλευε ερευνητικά και δίδασκε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το Balliol College, και από το 2007 είναι επικεφαλής του Εργαστηρίου Νευροφυσιολογίας στο Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών. Συνεργάζεται με το Max Planck Institute for Brain Research στην Φρανκφούρτη και διδάσκει στο πρόγραμμα Μεταπτυχιακών σπουδών «Βασική και Εφαρμοσμένη Γνωσιακή Επιστήμη» και άλλα μεταπτυχιακά προγράματα. Έχει δημοσιεύσεις σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, κεφάλαια σε βιβλία, καθώς και άρθρα και διαλέξεις στον χώρο της ιστορίας και θεωρίας των Νευροεπιστημών. Είναι μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων της Ελληνικής Εταιρείας Νευροεπιστημών και της Ελληνικής Εταιρείας Γνωσιακής Επιστήμης, καθώς και μέλος της European Dana Alliance for the Brain. Το ερευνητικό της έργο εστιάζεται στην ανάπτυξη και πλαστικότητα του εγκεφάλου: πώς συγκροτούνται τα νευρωνικά δίκτυα, πώς τα σήματα από διαφορετικά αισθητηριακά συστήματα αλληλεπιδρούν κατά την κρίσιμη περίοδο, όταν η εμπειρία είναι παράγοντας που μορφώνει την δομή του νευρικού συστήματος; Πιο πρόσφατα διερευνά την επίδραση των πρώιμων επιληπτικών κρίσεων στην συμπεριφορά και την φυσιολογία του εγκεφαλικού φλοιού.
16 Ιουνίου 2015
«Από τη βιόσφαιρα στη λιθόσφαιρα: το ταξίδι ενός απολιθώματος στο χρόνο»
Ελίζαμπεθ Σταθοπούλου, Δρ. Γεωλογίας, Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό (Ε.ΔΙ.Π), Τομέας Ιστορικής Γεωλογίας & Παλαιοντολογίας, Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Η στιγμή της ανακάλυψης ενός απολιθώματος από τον Παλαιοντολόγο είναι πολύ σημαντική. Το απολίθωμα αυτό, μαζί με άλλα, θα του δώσει πληροφορίες για την πανίδα ή τη χλωρίδα αλλά κυρίως θα οδηγήσει στην ανασύσταση του παλαιοπεριβάλλοντος του παρελθόντος. Θα αντληθούν στοιχεία σχετικά με τη διατροφή και τις συνήθειες των ζώων και την πιθανή μετανάστευση τους. Θα μας πληροφορήσει για την εξέλιξη των ειδών μέσα στον χρόνο και τις πιθανές εξαφανίσεις τους. Και άλλα πολλά. ΄Ομως, ακόμη πιο σημαντικό είναι να κατανοήσουμε πως η ύπαρξη ενός απολιθώματος εξαρτάται από τι έχει υποστεί αυτό μέσα στις χιλιάδες ή στα εκατομμύρια χρόνια, προκειμένου να αντέξει και να διατηρηθεί μέσα στο γεωλογικό χρόνο, μέσω των σύνθετων διεργασιών της απολίθωσης. Μόνο ένα μικρό ποσοστό των ζωικών ή φυτικών υπολλειμάτων καταφέρνει να «επιβιώσει» και να ενταχθεί έτσι στο αρχείο των απολιθωμάτων. Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στις διεργασίες που οδηγούν στη διατήρηση των διαφόρων ειδών απολιθωμάτων και πως αυτά επηρεάζουν την εικόνα που έχουμε για τον κόσμο μας.
Η Ελίζαμπεθ Σταθοπούλου είναι πτυχιούχος του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακό δίπλωμα (Master of Science) στην Παλαιοντολογία-Στρωματογραφία και Διδακτορικό Δίπλωμα από το Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ. Έχει εξειδεικευτεί στη μελέτη της απολίθωσης σκελετικών στοιχείων σπονδυλωτών, συνεργαζόμενη με χώρους όπως το Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. «Δημόκριτος» και το Ινστιτούτο Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Τα επιστημονικά πεδία ενδιαφέροντος της περιλαμβάνουν επίσης την Παλαιοντολογία Σπονδυλωτών, την Ταφονομία, την Αρχαιομετρία και την εφαρμογή σύγχρονων αναλυτικών τεχνικών και μεθόδων σε παλαιοντολογικά και γεωλογικά δείγματα. Εργάζεται στο Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ, ως μέλος ΕΔΙΠ (Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό).
«Από τη βιόσφαιρα στη λιθόσφαιρα: το ταξίδι ενός απολιθώματος στο χρόνο»
Ελίζαμπεθ Σταθοπούλου, Δρ. Γεωλογίας, Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό (Ε.ΔΙ.Π), Τομέας Ιστορικής Γεωλογίας & Παλαιοντολογίας, Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Η στιγμή της ανακάλυψης ενός απολιθώματος από τον Παλαιοντολόγο είναι πολύ σημαντική. Το απολίθωμα αυτό, μαζί με άλλα, θα του δώσει πληροφορίες για την πανίδα ή τη χλωρίδα αλλά κυρίως θα οδηγήσει στην ανασύσταση του παλαιοπεριβάλλοντος του παρελθόντος. Θα αντληθούν στοιχεία σχετικά με τη διατροφή και τις συνήθειες των ζώων και την πιθανή μετανάστευση τους. Θα μας πληροφορήσει για την εξέλιξη των ειδών μέσα στον χρόνο και τις πιθανές εξαφανίσεις τους. Και άλλα πολλά. ΄Ομως, ακόμη πιο σημαντικό είναι να κατανοήσουμε πως η ύπαρξη ενός απολιθώματος εξαρτάται από τι έχει υποστεί αυτό μέσα στις χιλιάδες ή στα εκατομμύρια χρόνια, προκειμένου να αντέξει και να διατηρηθεί μέσα στο γεωλογικό χρόνο, μέσω των σύνθετων διεργασιών της απολίθωσης. Μόνο ένα μικρό ποσοστό των ζωικών ή φυτικών υπολλειμάτων καταφέρνει να «επιβιώσει» και να ενταχθεί έτσι στο αρχείο των απολιθωμάτων. Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στις διεργασίες που οδηγούν στη διατήρηση των διαφόρων ειδών απολιθωμάτων και πως αυτά επηρεάζουν την εικόνα που έχουμε για τον κόσμο μας.
Η Ελίζαμπεθ Σταθοπούλου είναι πτυχιούχος του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακό δίπλωμα (Master of Science) στην Παλαιοντολογία-Στρωματογραφία και Διδακτορικό Δίπλωμα από το Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ. Έχει εξειδεικευτεί στη μελέτη της απολίθωσης σκελετικών στοιχείων σπονδυλωτών, συνεργαζόμενη με χώρους όπως το Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. «Δημόκριτος» και το Ινστιτούτο Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Τα επιστημονικά πεδία ενδιαφέροντος της περιλαμβάνουν επίσης την Παλαιοντολογία Σπονδυλωτών, την Ταφονομία, την Αρχαιομετρία και την εφαρμογή σύγχρονων αναλυτικών τεχνικών και μεθόδων σε παλαιοντολογικά και γεωλογικά δείγματα. Εργάζεται στο Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ, ως μέλος ΕΔΙΠ (Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό).
