2016-2017
17 Οκτωβρίου 2016
«Το αρχικό Σύμπαν»
Στάθης Αντωνίου, Διδακτορικός φοιτητής Μαθηματικών, Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Γιάννης Νταλιάνης, Ερευνητικός συνεργάτης της Ομάδας Θεωρητικής Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων, Τομέας Φυσικής, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Το Σύμπαν μας μεγαλώνει σε μέγεθος και ηλικιώνεται! Σήμερα, έχουμε ισχυρές ενδείξεις πως όλη η ύλη του Σύμπαντος ήταν κάποτε συγκεντρωμένη σε μια περιοχή μικρότερη από ένα στραγάλι! Η θεωρία βαρύτητας του Αϊνστάιν μας εξηγεί πως αυτός ο μικροσκοπικός χώρος με την αφάνταστα πυκνή ύλη και ενέργεια άρχισε να διαστέλλεται ραγδαία, σημαδεύτηκε με κβαντικές χαρακιές και τελικά γέννησε τον κόσμο που παρατηρούμε και υπάρχουμε! Χωρίς επιστημονικές ορολογίες, αλλά χρησιμοποιώντας απλές μαθηματικές σχέσεις, ζωγραφιές,μπαλόνια, βίντεο, ένα απολίθωμα κι ένα ραδιοφωνάκι θα μιλήσουμε για την κοσμική Μεγάλη Έκρηξη.
Ο Στάθης Αντωνίου είναι απόφοιτος της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ. Κατέχει μεταπτυχιακό στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά από την Ecole Polytechnique του Παρισιού. Είναι υποψήφιος διδάκτορ στη Μαθηματική Μοντελοποίηση και την Τοπολογία στον Τομέα Μαθηματικών του ΕΜΠ και εργάζεται ως σύμβουλος επιχειρήσεων.
Ο Γιάννης Νταλιάνης είναι απόφοιτος της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη θεωρητική φυσική στον Δημόκριτο και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού Diderot-Paris 7. Πήρε διδακτορικό στη Θεωρητική Κοσμολογία από το Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας. Εργάζεται ως ερευνητικός συνεργάτης της Ομάδας Θεωρητικής Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων του Τομέα Φυσικής του ΕΜΠ.
«Το αρχικό Σύμπαν»
Στάθης Αντωνίου, Διδακτορικός φοιτητής Μαθηματικών, Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Γιάννης Νταλιάνης, Ερευνητικός συνεργάτης της Ομάδας Θεωρητικής Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων, Τομέας Φυσικής, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Το Σύμπαν μας μεγαλώνει σε μέγεθος και ηλικιώνεται! Σήμερα, έχουμε ισχυρές ενδείξεις πως όλη η ύλη του Σύμπαντος ήταν κάποτε συγκεντρωμένη σε μια περιοχή μικρότερη από ένα στραγάλι! Η θεωρία βαρύτητας του Αϊνστάιν μας εξηγεί πως αυτός ο μικροσκοπικός χώρος με την αφάνταστα πυκνή ύλη και ενέργεια άρχισε να διαστέλλεται ραγδαία, σημαδεύτηκε με κβαντικές χαρακιές και τελικά γέννησε τον κόσμο που παρατηρούμε και υπάρχουμε! Χωρίς επιστημονικές ορολογίες, αλλά χρησιμοποιώντας απλές μαθηματικές σχέσεις, ζωγραφιές,μπαλόνια, βίντεο, ένα απολίθωμα κι ένα ραδιοφωνάκι θα μιλήσουμε για την κοσμική Μεγάλη Έκρηξη.
Ο Στάθης Αντωνίου είναι απόφοιτος της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ. Κατέχει μεταπτυχιακό στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά από την Ecole Polytechnique του Παρισιού. Είναι υποψήφιος διδάκτορ στη Μαθηματική Μοντελοποίηση και την Τοπολογία στον Τομέα Μαθηματικών του ΕΜΠ και εργάζεται ως σύμβουλος επιχειρήσεων.
Ο Γιάννης Νταλιάνης είναι απόφοιτος της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη θεωρητική φυσική στον Δημόκριτο και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού Diderot-Paris 7. Πήρε διδακτορικό στη Θεωρητική Κοσμολογία από το Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας. Εργάζεται ως ερευνητικός συνεργάτης της Ομάδας Θεωρητικής Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων του Τομέα Φυσικής του ΕΜΠ.
14 Νοεμβρίου 2016
«Παραγήινοι αστεροειδείς: πόσο επικίνδυνοι είναι;»
Άλκηστις Μπονάνου, Εντεταλμένη Ερευνήτρια, Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεσκόπησης, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών
Δείτε την ομιλία της κυρίας Μπονάνου στο site του blod.gr
Οι αστεροειδείς είναι βραχώδη ουράνια σώματα που βρίσκονται σε ελλειπτικές τροχιές γύρω από τον Ήλιο. Ο αριθμός τους υπολογίζεται άνω του ενός εκατομμυρίου, έχουν διαστάσεις από 10 έως 1000 μέτρα και θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού μας Συστήματος. Ενώ οι περισσότεροι αστεροειδείς βρίσκονται μεταξύ του Άρη και του Δία, στη λεγόμενη Κύρια ζώνη των αστεροειδών, με την πάροδο του χρόνου ένα μικρό ποσοστό αστεροειδών αποκτούν τροχιές που τέμνουν την τροχιά της Γης. Οι αστεροειδείς αυτοί ονομάζονται “παραγήινοι αστεροειδείς” και είναι το θέμα της ομιλίας. Πόσο επικίνδυνοι είναι οι παραγήινοι αστεροειδείς για τον πλανήτη Γη; Τι στρατηγικές αντιμετώπισης έχουμε; Πώς συνεισφέρει το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών στο χαρακτηρισμό των παραγήινων αστεροειδών μέσω του προγράμματος NELIOTA του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, που υλοποιείται από το Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θα απαντήσουμε στην ομιλία.
Η Άλκηστις Μπονάνου έλαβε το πτυχίο Φυσικής και Αστρονομίας από το Wellesley College (ΗΠΑ) το 2000, το μεταπτυχιακό δίπλωμα (M.A.) στην Αστρονομία από το Harvard University (ΗΠΑ) το 2002 και το διδακτορικό δίπλωμα (Ph.D.) στην Αστρονομία από το Harvard University (ΗΠΑ) το 2005. Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα στο Carnegie Institution of Washington (ΗΠΑ) ως Vera Rubin Fellow (2005-2008) και στο Space Telescope Science Institute (ΗΠΑ) ως Giacconi Fellow (2008-2009). Ήλθε ως Ερευνήτρια Δ στο ΙΑΑΔΕΤ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών το Σεπτέμβριο του 2009 και από το Φεβρουάριο 2013 εργάζεται ως Ερευνήτρια Γ. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην παρατηρησιακή Αστροφυσική με ειδίκευση σε αστέρες μεγάλης μάζας και την εξωγαλαξιακή κλίμακα των αποστάσεων, καθώς και στη μελέτη προβλημάτων που σχετίζονται με αστέρες μεγάλης μάζας σε κοντινούς γαλαξίες, υπερταχείς αστέρες και αστρική μεταβλητότητα.
«Παραγήινοι αστεροειδείς: πόσο επικίνδυνοι είναι;»
Άλκηστις Μπονάνου, Εντεταλμένη Ερευνήτρια, Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεσκόπησης, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών
Δείτε την ομιλία της κυρίας Μπονάνου στο site του blod.gr
Οι αστεροειδείς είναι βραχώδη ουράνια σώματα που βρίσκονται σε ελλειπτικές τροχιές γύρω από τον Ήλιο. Ο αριθμός τους υπολογίζεται άνω του ενός εκατομμυρίου, έχουν διαστάσεις από 10 έως 1000 μέτρα και θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού μας Συστήματος. Ενώ οι περισσότεροι αστεροειδείς βρίσκονται μεταξύ του Άρη και του Δία, στη λεγόμενη Κύρια ζώνη των αστεροειδών, με την πάροδο του χρόνου ένα μικρό ποσοστό αστεροειδών αποκτούν τροχιές που τέμνουν την τροχιά της Γης. Οι αστεροειδείς αυτοί ονομάζονται “παραγήινοι αστεροειδείς” και είναι το θέμα της ομιλίας. Πόσο επικίνδυνοι είναι οι παραγήινοι αστεροειδείς για τον πλανήτη Γη; Τι στρατηγικές αντιμετώπισης έχουμε; Πώς συνεισφέρει το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών στο χαρακτηρισμό των παραγήινων αστεροειδών μέσω του προγράμματος NELIOTA του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, που υλοποιείται από το Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θα απαντήσουμε στην ομιλία.
Η Άλκηστις Μπονάνου έλαβε το πτυχίο Φυσικής και Αστρονομίας από το Wellesley College (ΗΠΑ) το 2000, το μεταπτυχιακό δίπλωμα (M.A.) στην Αστρονομία από το Harvard University (ΗΠΑ) το 2002 και το διδακτορικό δίπλωμα (Ph.D.) στην Αστρονομία από το Harvard University (ΗΠΑ) το 2005. Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα στο Carnegie Institution of Washington (ΗΠΑ) ως Vera Rubin Fellow (2005-2008) και στο Space Telescope Science Institute (ΗΠΑ) ως Giacconi Fellow (2008-2009). Ήλθε ως Ερευνήτρια Δ στο ΙΑΑΔΕΤ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών το Σεπτέμβριο του 2009 και από το Φεβρουάριο 2013 εργάζεται ως Ερευνήτρια Γ. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην παρατηρησιακή Αστροφυσική με ειδίκευση σε αστέρες μεγάλης μάζας και την εξωγαλαξιακή κλίμακα των αποστάσεων, καθώς και στη μελέτη προβλημάτων που σχετίζονται με αστέρες μεγάλης μάζας σε κοντινούς γαλαξίες, υπερταχείς αστέρες και αστρική μεταβλητότητα.
12 Δεκεμβρίου 2016
«Υποθαλάσσια ηφαίστεια: "Παράθυρο" στο εσωτερικό της Γης. Το παράδειγμα της Σαντορίνης»
Παρασκευή Νομικού, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Δείτε την ομιλία της κυρίας Νομικού στο site του blod.gr
Τα υποθαλάσσια ηφαίστεια αντιπροσωπεύουν ένα «παράθυρο» για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό της Γης και επικρατούν στα όρια των λιθοσφαιρικών πλακών. Παρουσιάζουν πολύπλευρο ενδιαφέρον γιατί λειτουργούν ως «Φυσικά Εργαστήρια», όπου μελετώνται τόσο η μορφολογία του βυθού, η κυκλοφορία του μάγματος, η δυναμική των υδροθερμικών συστημάτων αλλά και η ξεχωριστή τους πανίδα. Τα χερσαία και υποθαλάσσια ηφαίστεια στον Ελληνικό χώρο δημιουργούν μία αλυσίδα ξεκινώντας από τα Μέθανα και τον «Παυσανία», τη Μήλο και την Αντίμηλο, τη Σαντορίνη και τον «Κολούμπο» και τέλος την Κω και τη Νίσυρο. Το ενεργότερο ηφαιστειακό συγκρότημα είναι αυτό της Σαντορίνης όπου μελετάται εντατικά σε παγκόσμιο επίπεδο και είναι και το κύριο θέμα της ομιλίας. Πόσο επικίνδυνα είναι τα υποθαλάσσια ηφαίστεια; Ποιοι είναι οι γεωκίνδυνοι μιας υποθαλάσσιας έκρηξης; Με ποια καινοτόμα υποβρύχια μηχανήματα εξερευνούμε το εσωτερικό των υποθαλάσσιων ηφαιστείων; Ποια είναι τα νέα δεδομένα για την μεγαλύτερη ηφαιστειακή έκρηξη των τελευταίων 10.000 χρόνων (Μινωϊκή έκρηξη); Πώς πραγματοποιείται η θαλάσσια έρευνα στον Ελληνικό χώρο; Αυτά είναι ορισμένα από τα ερωτήματα που θα απαντήσουμε στην ομιλία.
Η Παρασκευή Νομικού έλαβε το πτυχίο Γεωλογίας από το Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ το 1996 και το διδακτορικό της δίπλωμα (Ph.D.) στην Γεωλογική Ωκεανογραφία το 2004 από το ΕΚΠΑ. Εξειδικεύτηκε σε θέματα υποθαλάσσιας έρευνας στο Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛ.ΚΕ.ΘΕ) ως γεωλόγος (1999-2002) και στη συνέχεια ως Επιστημονικός συνεργάτης (ΙΔΑΧ) στο Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος. Το 2013 εκλέγεται Λέκτορας «Φυσικής Γεωγραφίας και Γεωλογικής Ωκεανογραφίας» και το 2016 Επίκουρη Καθηγήτρια στο ίδιο γνωστικό αντικείμενο στο Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ. Έχει συμμετάσχει σε πολλές Ελληνικές και διεθνείς ωκεανογραφικές αποστολές τόσο στη Μεσόγειο όσο και στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Ατλαντικό Ωκεανό, είτε με το Ελληνικό ωκεανογραφικό σκάφος «ΑΙΓΑΙΟ», είτε με ξένα ωκεανογραφικά πλοία. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη μελέτη της γεωδυναμικής (μορφολογία-τεκτονική) των γεωμορφών του υποθαλάσσιου πυθμένα καθώς και στη μελέτη των υποθαλάσσιων ηφαιστείων.
«Υποθαλάσσια ηφαίστεια: "Παράθυρο" στο εσωτερικό της Γης. Το παράδειγμα της Σαντορίνης»
Παρασκευή Νομικού, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Δείτε την ομιλία της κυρίας Νομικού στο site του blod.gr
Τα υποθαλάσσια ηφαίστεια αντιπροσωπεύουν ένα «παράθυρο» για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό της Γης και επικρατούν στα όρια των λιθοσφαιρικών πλακών. Παρουσιάζουν πολύπλευρο ενδιαφέρον γιατί λειτουργούν ως «Φυσικά Εργαστήρια», όπου μελετώνται τόσο η μορφολογία του βυθού, η κυκλοφορία του μάγματος, η δυναμική των υδροθερμικών συστημάτων αλλά και η ξεχωριστή τους πανίδα. Τα χερσαία και υποθαλάσσια ηφαίστεια στον Ελληνικό χώρο δημιουργούν μία αλυσίδα ξεκινώντας από τα Μέθανα και τον «Παυσανία», τη Μήλο και την Αντίμηλο, τη Σαντορίνη και τον «Κολούμπο» και τέλος την Κω και τη Νίσυρο. Το ενεργότερο ηφαιστειακό συγκρότημα είναι αυτό της Σαντορίνης όπου μελετάται εντατικά σε παγκόσμιο επίπεδο και είναι και το κύριο θέμα της ομιλίας. Πόσο επικίνδυνα είναι τα υποθαλάσσια ηφαίστεια; Ποιοι είναι οι γεωκίνδυνοι μιας υποθαλάσσιας έκρηξης; Με ποια καινοτόμα υποβρύχια μηχανήματα εξερευνούμε το εσωτερικό των υποθαλάσσιων ηφαιστείων; Ποια είναι τα νέα δεδομένα για την μεγαλύτερη ηφαιστειακή έκρηξη των τελευταίων 10.000 χρόνων (Μινωϊκή έκρηξη); Πώς πραγματοποιείται η θαλάσσια έρευνα στον Ελληνικό χώρο; Αυτά είναι ορισμένα από τα ερωτήματα που θα απαντήσουμε στην ομιλία.
Η Παρασκευή Νομικού έλαβε το πτυχίο Γεωλογίας από το Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ το 1996 και το διδακτορικό της δίπλωμα (Ph.D.) στην Γεωλογική Ωκεανογραφία το 2004 από το ΕΚΠΑ. Εξειδικεύτηκε σε θέματα υποθαλάσσιας έρευνας στο Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛ.ΚΕ.ΘΕ) ως γεωλόγος (1999-2002) και στη συνέχεια ως Επιστημονικός συνεργάτης (ΙΔΑΧ) στο Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος. Το 2013 εκλέγεται Λέκτορας «Φυσικής Γεωγραφίας και Γεωλογικής Ωκεανογραφίας» και το 2016 Επίκουρη Καθηγήτρια στο ίδιο γνωστικό αντικείμενο στο Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ. Έχει συμμετάσχει σε πολλές Ελληνικές και διεθνείς ωκεανογραφικές αποστολές τόσο στη Μεσόγειο όσο και στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Ατλαντικό Ωκεανό, είτε με το Ελληνικό ωκεανογραφικό σκάφος «ΑΙΓΑΙΟ», είτε με ξένα ωκεανογραφικά πλοία. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη μελέτη της γεωδυναμικής (μορφολογία-τεκτονική) των γεωμορφών του υποθαλάσσιου πυθμένα καθώς και στη μελέτη των υποθαλάσσιων ηφαιστείων.
16 Ιανουαρίου 2017
«Πώς να μοιράσετε την πίτα: αλγόριθμοι για προβλήματα ανάθεσης αγαθών»
Βαγγέλης Μαρκάκης, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Πληροφορικής, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Δείτε την ομιλία του κ. Μαρκάκη στο site του blod.gr
Στην ομιλία θα εστιάσουμε σε μια κατηγορία αλγοριθμικών προβλημάτων, που αναφέρονται στην βιβλιογραφία ως "cake-cutting problems". Ο βασικός στόχος της λύσης σε όλα αυτά τα προβλήματα είναι να μοιράσουμε με δίκαιο τρόπο ένα σύνολο από αντικείμενα ή ένα σύνολο από δουλειές, σε κάποιες εμπλεκόμενες οντότητες (π.χ. άνθρωποι, υπολογιστές, ρομπότ). Τέτοια προβλήματα έχουν εφαρμογές σε πεδία όπως η πληροφορική (σε θέματα δρομολόγησης διεργασιών και ανάθεσης πόρων), οι πολιτικές επιστήμες (στην ανάλυση εκλογικών κανόνων) και η μικροοικονομική θεωρία (σε θέματα ανάθεσης/πώλησης αγαθών). Για παράδειγμα, τα αντικείμενα μπορεί να αναπαριστούν τους πόρους ενός υπολογιστικού συστήματος (μνήμη, κτλ) και τότε οι οντότητες στις οποίες θα ανατεθούν είναι οι διαφορετικοί επεξεργαστές του συστήματος. Εναλλακτικά, τα αντικείμενα μπορεί να αποτελούν μια κληρονομιά (από αγαθά, ακίνητα, και άλλα περιουσιακά στοιχεία) και οι εμπλεκόμενες οντότητες να είναι οι κληρονόμοι. Ως ένα ακόμα παράδειγμα, τα αντικείμενα μπορούν να εκφράζουν τις πτήσεις μιας αεροπορικής εταιρείας και οι οντότητες να είναι τα αεροσκάφη στα οποία θα ανατεθούν οι πτήσεις. Σε όλα αυτά τα προβλήματα, το κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι κάθε οντότητα έχει τις δικές της προτιμήσεις και απολαμβάνει κάποια "ωφέλεια" για κάθε αντικείμενο που της ανατίθεται (η ωφέλεια μπορεί να είναι θετική ή αρνητική ανάλογα με το αν υπάρχει χαρά ή δυσαρέσκεια για την εν λόγω ανάθεση). Ο στόχος μας επομένως είναι να μοιράσουμε τα διαθέσιμα αντικείμενα έτσι ώστε η τελική ανάθεση να είναι όσο το δυνατόν πιο δίκαιη με βάση τις υπάρχουσες προτιμήσεις. Πώς όμως αξιολογούμε πόσο δίκαιη είναι μια ανάθεση; Και πόσο εύκολα θα μπορούσαμε να παράγουμε αυτοματοποιημένα τέτοιες αναθέσεις; Στην ομιλία θα εξηγήσουμε καταρχήν πώς μπορούμε να μοντελοποιήσουμε μαθηματικά τέτοια προβλήματα. Στη συνέχεια, θα παρουσιάσουμε κάποια από τα επικρατέστερα κριτήρια δικαιοσύνης που έχουν μελετηθεί. Για κάθε κριτήριο θα παρουσιάσουμε εν συντομία αλγορίθμους (ξεκινώντας από το κλασικό πλέον "cut and choose" protocol) οι οποίοι μπορούν να παράγουν δίκαιες μοιρασιές των αντικειμένων υπό προϋποθέσεις, ακόμα και όταν ο αριθμός των αντικειμένων ή ο αριθμός των οντοτήτων γίνεται πολύ μεγάλος. Τέλος, θα κλείσουμε παρουσιάζοντας τρέχοντα ερευνητικά θέματα. Για την παρακολούθηση της ομιλίας δεν απαιτούνται πρότερες γνώσεις στην επιστήμη υπολογιστών.
Ο Βαγγέλης Μαρκάκης αποφοίτησε από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, και έλαβε το μεταπτυχιακό του δίπλωμα (M.Sc.) και το διδακτορικό του δίπλωμα (Ph.D.) στην Επιστήμη Υπολογιστών από το Georgia Institute of Technology (ΗΠΑ) το 2005. Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα στο University of Toronto (Καναδάς, 2005-2006) και στο CWI (Center for Mathematics and Computer Science, Ολλανδία, 2007-2008). Από το 2009 εργάζεται στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αρχικά ως Λέκτορας (2009-2014) και μετέπειτα ως Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Πληροφορικής. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη θεωρητική πληροφορική, και την ανάλυση αλγορίθμων, με έμφαση σε προβλήματα ανάθεσης πόρων, στη σχεδίαση μηχανισμών για δημοπρασίες, σε προβλήματα τιμολόγησης και γενικότερα σε αλγοριθμικά θέματα συνδυαστικής βελτιστοποίησης.
«Πώς να μοιράσετε την πίτα: αλγόριθμοι για προβλήματα ανάθεσης αγαθών»
Βαγγέλης Μαρκάκης, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Πληροφορικής, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Δείτε την ομιλία του κ. Μαρκάκη στο site του blod.gr
Στην ομιλία θα εστιάσουμε σε μια κατηγορία αλγοριθμικών προβλημάτων, που αναφέρονται στην βιβλιογραφία ως "cake-cutting problems". Ο βασικός στόχος της λύσης σε όλα αυτά τα προβλήματα είναι να μοιράσουμε με δίκαιο τρόπο ένα σύνολο από αντικείμενα ή ένα σύνολο από δουλειές, σε κάποιες εμπλεκόμενες οντότητες (π.χ. άνθρωποι, υπολογιστές, ρομπότ). Τέτοια προβλήματα έχουν εφαρμογές σε πεδία όπως η πληροφορική (σε θέματα δρομολόγησης διεργασιών και ανάθεσης πόρων), οι πολιτικές επιστήμες (στην ανάλυση εκλογικών κανόνων) και η μικροοικονομική θεωρία (σε θέματα ανάθεσης/πώλησης αγαθών). Για παράδειγμα, τα αντικείμενα μπορεί να αναπαριστούν τους πόρους ενός υπολογιστικού συστήματος (μνήμη, κτλ) και τότε οι οντότητες στις οποίες θα ανατεθούν είναι οι διαφορετικοί επεξεργαστές του συστήματος. Εναλλακτικά, τα αντικείμενα μπορεί να αποτελούν μια κληρονομιά (από αγαθά, ακίνητα, και άλλα περιουσιακά στοιχεία) και οι εμπλεκόμενες οντότητες να είναι οι κληρονόμοι. Ως ένα ακόμα παράδειγμα, τα αντικείμενα μπορούν να εκφράζουν τις πτήσεις μιας αεροπορικής εταιρείας και οι οντότητες να είναι τα αεροσκάφη στα οποία θα ανατεθούν οι πτήσεις. Σε όλα αυτά τα προβλήματα, το κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι κάθε οντότητα έχει τις δικές της προτιμήσεις και απολαμβάνει κάποια "ωφέλεια" για κάθε αντικείμενο που της ανατίθεται (η ωφέλεια μπορεί να είναι θετική ή αρνητική ανάλογα με το αν υπάρχει χαρά ή δυσαρέσκεια για την εν λόγω ανάθεση). Ο στόχος μας επομένως είναι να μοιράσουμε τα διαθέσιμα αντικείμενα έτσι ώστε η τελική ανάθεση να είναι όσο το δυνατόν πιο δίκαιη με βάση τις υπάρχουσες προτιμήσεις. Πώς όμως αξιολογούμε πόσο δίκαιη είναι μια ανάθεση; Και πόσο εύκολα θα μπορούσαμε να παράγουμε αυτοματοποιημένα τέτοιες αναθέσεις; Στην ομιλία θα εξηγήσουμε καταρχήν πώς μπορούμε να μοντελοποιήσουμε μαθηματικά τέτοια προβλήματα. Στη συνέχεια, θα παρουσιάσουμε κάποια από τα επικρατέστερα κριτήρια δικαιοσύνης που έχουν μελετηθεί. Για κάθε κριτήριο θα παρουσιάσουμε εν συντομία αλγορίθμους (ξεκινώντας από το κλασικό πλέον "cut and choose" protocol) οι οποίοι μπορούν να παράγουν δίκαιες μοιρασιές των αντικειμένων υπό προϋποθέσεις, ακόμα και όταν ο αριθμός των αντικειμένων ή ο αριθμός των οντοτήτων γίνεται πολύ μεγάλος. Τέλος, θα κλείσουμε παρουσιάζοντας τρέχοντα ερευνητικά θέματα. Για την παρακολούθηση της ομιλίας δεν απαιτούνται πρότερες γνώσεις στην επιστήμη υπολογιστών.
Ο Βαγγέλης Μαρκάκης αποφοίτησε από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, και έλαβε το μεταπτυχιακό του δίπλωμα (M.Sc.) και το διδακτορικό του δίπλωμα (Ph.D.) στην Επιστήμη Υπολογιστών από το Georgia Institute of Technology (ΗΠΑ) το 2005. Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα στο University of Toronto (Καναδάς, 2005-2006) και στο CWI (Center for Mathematics and Computer Science, Ολλανδία, 2007-2008). Από το 2009 εργάζεται στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αρχικά ως Λέκτορας (2009-2014) και μετέπειτα ως Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Πληροφορικής. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη θεωρητική πληροφορική, και την ανάλυση αλγορίθμων, με έμφαση σε προβλήματα ανάθεσης πόρων, στη σχεδίαση μηχανισμών για δημοπρασίες, σε προβλήματα τιμολόγησης και γενικότερα σε αλγοριθμικά θέματα συνδυαστικής βελτιστοποίησης.
13 Φεβρουαρίου 2017
«DNA, διατροφή και μακροζωία»
Αντιγόνη Δήμα, Ερευνήτρια Γ', Τομέας Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής, Ερευνητικό Κέντρο Βιοϊατρικών Επιστημών Αλέξανδρος Φλέμιγκ
Δείτε την ομιλία της κυρίας Δήμα στο site του mednutrition.gr
Οι τροφές που επιλέγουμε επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την υγεία μας. Τα τελευταία χρόνια, όμως, γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι η διατροφή παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο από ό,τι νομίζαμε στη διαμόρφωση του ρίσκου που διατρέχουμε για διάφορες νόσους, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, τα καρδιαγγειακά νοσήματα και ο καρκίνος, ενώ διαμορφώνει σημαντικά και το πόσο ζούμε. Ωστόσο, οι μοριακοί μηχανισμοί που συνδέουν τη διατροφή με την υγεία και τη μακροζωία παραμένουν αδιευκρίνιστοι. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι τα θρεπτικά συστατικά δρουν ως μοριακοί σηματοδότες και, όπως οι ορμόνες, προκαλούν την ενεργοποίηση βιολογικών μονοπατιών. Η μείωση των θρεπτικών συστατικών στη διατροφή ενός οργανισμού οδηγεί στην αδρανοποίηση συγκεκριμένων μονοπατιών σήμανσης, το οποίο δίνει τη δυνατότητα στα κύτταρα να μπαίνουν σε «κατάσταση αναμονής» (standby mode). Αυτό τo standby mode αποτελεί τη στρατηγική που επιτρέπει στους οργανισμούς να ζήσουν για μήνες ή και χρόνια χωρίς τροφή (π.χ. πιγκουίνοι 120 ημέρες, βατράχια 16 μήνες, κροκόδειλοι 3 χρόνια, σαλαμάνδρες 10 έτη). Στα ποντίκια, η μακροχρόνια μειωμένη πρόσληψη θρεπτικών συστατικών (διατροφικός περιορισμός – dietary restriction), αυξάνει τη διάρκεια ζωής, έως και κατά 60%. Έχει βρεθεί ότι τα γονίδια που συνδέονται με τη μακροζωία είναι και αυτά τα οποία συμβάλλουν στη ρύθμιση του standby mode. Θεωρείται μάλιστα ότι οι θετικές συνέπειες του διατροφικού περιορισμού οφείλονται στην καθυστέρηση της διαδικασίας γήρανσης, που σημειώνεται όταν ένας οργανισμός βρίσκεται για μεγάλο χρονικό διάστημα σε standby mode. Στους ανθρώπους, πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι όταν ακολουθείται για τρεις μήνες δίαιτα η οποία «μιμείται» τη νηστεία, βελτιώνονται σημαντικά βιοδείκτες σχετικοί με το διαβήτη, τις καρδιαγγειακές παθήσεις και τον καρκίνο. Σε πληθυσμούς στους οποίους ο διατροφικός περιορισμός δεν ακολουθείται από επιλογή, (όπως οι ιθαγενείς Tsimane στον Αμαζόνιο) και στους οποίους περίοδοι αφθονίας εναλλάσσονται με περιόδους όπου η τροφή είναι ελάχιστη, εμφανίζονται πολύ χαμηλά ποσοστά ασθενειών φθοράς. Οι πιο πάνω διαπιστώσεις οδήγησαν και στην ιδέα ότι η διατροφή μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία (από μόνη της ή σε συνδυασμό με τη λήψη ηπιότερων φαρμάκων). Για παράδειγμα, σύμφωνα με μία πιλοτική μελέτη, η νηστεία τριών ημερών αυξάνει την αποτελεσματικότητα της χημειοθεραπείας σε συγκεκριμένες μορφές καρκίνου. Στην ομιλία αυτή δεν θα σας πω τι πρέπει ή τι δεν πρέπει να τρώμε (δεν το γνωρίζω!). Θα περιγράψω όμως τις μοριακές συνέπειες της διατροφής και θα προσπαθήσω να δώσω μία ιδέα για το πώς, στο κοντινό μέλλον, η διατροφή θα είναι ένας από τους μεγαλύτερους συμμάχους μας στην αντιμετώπιση των νόσων φθοράς.
Η Αντιγόνη Δήμα σπούδασε Μοριακή Βιολογία και Γενετική στο Imperial College στο Λονδίνο και συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου έλαβε μεταπτυχιακό στην Εξέλιξη και τη Γενετική Ανθρώπου. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα στη δημοσιογραφία, επέστρεψε στην έρευνα στο Wellcome Trust Sanger Institute και το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου έκανε το διδακτορικό της στο ρόλο του ρυθμιστικού DNA με υποτροφία Wellcome Trust. Συνέχισε ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Wellcome Trust Centre for Human Genetics στην Οξφόρδη, και στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Το 2011, της απονεμήθηκαν υποτροφίες Marie Curie IEF και EMBO και επέστρεψε στην Ελλάδα για να συμβάλει στη δημιουργία ομάδας human genomics στο ΕΚΕΒΕ Αλέξανδρος Φλέμιγκ. Η έρευνά της εστιάζεται στην κατανόηση μοριακών μηχανισμών σε νόσους που συνδέονται με την παχυσαρκία, αλλά και στον κληρονομικό καρκίνο του μαστού. Τον Σεπτέμβριο του 2016 έλαβε χρηματοδότηση από το European Research Council για να μελετήσει τις μοριακές συνέπειες της διατροφής σε άτομα τα οποία νηστεύουν 180-200 ημέρες τον χρόνο και σε άτομα τα οποία ακολουθούν τις διατροφικές συνήθειες του γενικού πληθυσμού.
«DNA, διατροφή και μακροζωία»
Αντιγόνη Δήμα, Ερευνήτρια Γ', Τομέας Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής, Ερευνητικό Κέντρο Βιοϊατρικών Επιστημών Αλέξανδρος Φλέμιγκ
Δείτε την ομιλία της κυρίας Δήμα στο site του mednutrition.gr
Οι τροφές που επιλέγουμε επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την υγεία μας. Τα τελευταία χρόνια, όμως, γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι η διατροφή παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο από ό,τι νομίζαμε στη διαμόρφωση του ρίσκου που διατρέχουμε για διάφορες νόσους, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, τα καρδιαγγειακά νοσήματα και ο καρκίνος, ενώ διαμορφώνει σημαντικά και το πόσο ζούμε. Ωστόσο, οι μοριακοί μηχανισμοί που συνδέουν τη διατροφή με την υγεία και τη μακροζωία παραμένουν αδιευκρίνιστοι. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι τα θρεπτικά συστατικά δρουν ως μοριακοί σηματοδότες και, όπως οι ορμόνες, προκαλούν την ενεργοποίηση βιολογικών μονοπατιών. Η μείωση των θρεπτικών συστατικών στη διατροφή ενός οργανισμού οδηγεί στην αδρανοποίηση συγκεκριμένων μονοπατιών σήμανσης, το οποίο δίνει τη δυνατότητα στα κύτταρα να μπαίνουν σε «κατάσταση αναμονής» (standby mode). Αυτό τo standby mode αποτελεί τη στρατηγική που επιτρέπει στους οργανισμούς να ζήσουν για μήνες ή και χρόνια χωρίς τροφή (π.χ. πιγκουίνοι 120 ημέρες, βατράχια 16 μήνες, κροκόδειλοι 3 χρόνια, σαλαμάνδρες 10 έτη). Στα ποντίκια, η μακροχρόνια μειωμένη πρόσληψη θρεπτικών συστατικών (διατροφικός περιορισμός – dietary restriction), αυξάνει τη διάρκεια ζωής, έως και κατά 60%. Έχει βρεθεί ότι τα γονίδια που συνδέονται με τη μακροζωία είναι και αυτά τα οποία συμβάλλουν στη ρύθμιση του standby mode. Θεωρείται μάλιστα ότι οι θετικές συνέπειες του διατροφικού περιορισμού οφείλονται στην καθυστέρηση της διαδικασίας γήρανσης, που σημειώνεται όταν ένας οργανισμός βρίσκεται για μεγάλο χρονικό διάστημα σε standby mode. Στους ανθρώπους, πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι όταν ακολουθείται για τρεις μήνες δίαιτα η οποία «μιμείται» τη νηστεία, βελτιώνονται σημαντικά βιοδείκτες σχετικοί με το διαβήτη, τις καρδιαγγειακές παθήσεις και τον καρκίνο. Σε πληθυσμούς στους οποίους ο διατροφικός περιορισμός δεν ακολουθείται από επιλογή, (όπως οι ιθαγενείς Tsimane στον Αμαζόνιο) και στους οποίους περίοδοι αφθονίας εναλλάσσονται με περιόδους όπου η τροφή είναι ελάχιστη, εμφανίζονται πολύ χαμηλά ποσοστά ασθενειών φθοράς. Οι πιο πάνω διαπιστώσεις οδήγησαν και στην ιδέα ότι η διατροφή μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία (από μόνη της ή σε συνδυασμό με τη λήψη ηπιότερων φαρμάκων). Για παράδειγμα, σύμφωνα με μία πιλοτική μελέτη, η νηστεία τριών ημερών αυξάνει την αποτελεσματικότητα της χημειοθεραπείας σε συγκεκριμένες μορφές καρκίνου. Στην ομιλία αυτή δεν θα σας πω τι πρέπει ή τι δεν πρέπει να τρώμε (δεν το γνωρίζω!). Θα περιγράψω όμως τις μοριακές συνέπειες της διατροφής και θα προσπαθήσω να δώσω μία ιδέα για το πώς, στο κοντινό μέλλον, η διατροφή θα είναι ένας από τους μεγαλύτερους συμμάχους μας στην αντιμετώπιση των νόσων φθοράς.
Η Αντιγόνη Δήμα σπούδασε Μοριακή Βιολογία και Γενετική στο Imperial College στο Λονδίνο και συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου έλαβε μεταπτυχιακό στην Εξέλιξη και τη Γενετική Ανθρώπου. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα στη δημοσιογραφία, επέστρεψε στην έρευνα στο Wellcome Trust Sanger Institute και το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου έκανε το διδακτορικό της στο ρόλο του ρυθμιστικού DNA με υποτροφία Wellcome Trust. Συνέχισε ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Wellcome Trust Centre for Human Genetics στην Οξφόρδη, και στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Το 2011, της απονεμήθηκαν υποτροφίες Marie Curie IEF και EMBO και επέστρεψε στην Ελλάδα για να συμβάλει στη δημιουργία ομάδας human genomics στο ΕΚΕΒΕ Αλέξανδρος Φλέμιγκ. Η έρευνά της εστιάζεται στην κατανόηση μοριακών μηχανισμών σε νόσους που συνδέονται με την παχυσαρκία, αλλά και στον κληρονομικό καρκίνο του μαστού. Τον Σεπτέμβριο του 2016 έλαβε χρηματοδότηση από το European Research Council για να μελετήσει τις μοριακές συνέπειες της διατροφής σε άτομα τα οποία νηστεύουν 180-200 ημέρες τον χρόνο και σε άτομα τα οποία ακολουθούν τις διατροφικές συνήθειες του γενικού πληθυσμού.
13 Μαρτίου 2017
«Τι είναι η βαρύτητα;»
Γιώργος Πάστρας, Μεταδιδακτορικός Επιστημονικός Συνεργάτης, Ινστιτούτο Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής, ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος, Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Δείτε την ομιλία του κ. Πάστρα στο site του blod.gr
Η βαρύτητα είναι η μία από τις τέσσερις θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις στη φύση και παίζει ιδιαίτερο ρόλο στη μορφή του σύμπαντος καθώς είναι η μόνη δύναμη η οποία επηρεάζει όλες τις μορφές ύλης. Οι άλλες τρεις θεμελιώδεις δυνάμεις (ηλεκτρομαγνητισμός, ισχυρές και ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις) είναι κατανοητές ακόμα και στο επίπεδο των σωματιδίων ως ανταλλαγή σωματιδίων, τις κατανοούμε δηλαδή σαν την άπωση που νοιώθουν δύο παγοδρόμοι οι οποίοι πετάνε μολυβένιες σφαίρες ο ένας στον άλλον. Αντίθετα, η βαρύτητα, στο επίπεδο των σωματιδίων, αποτελεί ακόμα μυστήριο. Η γνώση της φύσης των βαρυτικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ σωματιδίων μας είναι απαραίτητη για την κατανόηση των πρώτων σταδίων του σύμπαντος, την κατανόηση αντικειμένων που χαρακτηρίζονται από πολύ ισχυρά βαρυτικά πεδία, όπως οι μαύρες τρύπες, αλλά επίσης είναι απαραίτητη για μια ενιαία περιγραφή των νόμων του σύμπαντος κάτω από τις ίδιες αρχές. Στην ομιλία αυτή, κατ' αρχήν ανατρέχουμε στις βασικές εξελίξεις στη θεωρητική φυσική του περασμένου αιώνα (ειδική σχετικότητα και κβαντική μηχανική), καθώς και στην παρούσα θεωρία της βαρύτητας, τη γενική σχετικότητα. Κατόπιν δείχνουμε τις βασικές δυσκολίες του εγχειρήματος του συγκερασμού της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής στο πλαίσιο της κβαντικής θεωρίας πεδίου και εξηγούμε γιατί αυτός ο συγκερασμός επιτυγχάνει, στην περίπτωση του ηλεκτρομαγνητισμού και των πυρηνικών αλληλεπιδράσεων, ενώ αποτυγχάνει στην περίπτωση της βαρύτητας. Μπαίνοντας πλέον στο χώρο της τρέχουσας έρευνας στη φυσική υψηλών ενεργειών, κάνουμε μια σύντομη περιγραφή της μοντέρνας θεώρησης της βαρύτητας μέσω της θεωρίας των χορδών και του ολoγραφικού δυϊσμού. Στα πλαίσια των τελευταίων, η κβαντική βαρύτητα είναι δυνατόν να ερμηνευτεί ως μια στατιστική (εντροπική) δύναμη με κβαντική προέλευση.
Ο Δρ. Γεώργιος Πάστρας γεννήθηκε στην Πάτρα το 1980. Έλαβε το πτυχίο του στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο Πατρών και το διδακτορικό του στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 2009. Έχει εργαστεί σαν μεταδιδακτορικός επιστημονικός συνεργάτης στο Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο της Λωζάννης, στο Πανεπιστήμιο Πατρών, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και αυτή τη στιγμή είναι μεταδιδακτορικός επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος. Στη Φυσική έχει διεξάγει έρευνα στο αυθόρμητο μετασταθές σπάσιμο υπερσυμμετρίας, στα μοντέλα little higgs, στη θερμοδυναμική μελανών οπών, στην κβαντική διεμπλοκή και σε κλασικές λύσεις της θεωρίας χορδών. Μεταξύ του 2012 και 2014 είχε μια παράπλευρη καριέρα στη μηχανική, εστιάζοντας σε θέματα ενεργειακής αποδοτικότητας των μηχανουργικών διεργασιών, στη μοντελοποίηση μη συμβατικών μηχανουργικών διεργασιών και στη ρομποτική. Ο Δρ. Γεώργιος Πάστρας έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ σαν βοηθός διδασκαλίας για εννέα εξάμηνα. Έχει λάβει δύο φορές τη διάκριση Certicate of Distinction in Teaching και έχει βραβευτεί με το Harold T. White Prize for Excellence in the Teaching of Physics.
«Τι είναι η βαρύτητα;»
Γιώργος Πάστρας, Μεταδιδακτορικός Επιστημονικός Συνεργάτης, Ινστιτούτο Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής, ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος, Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Δείτε την ομιλία του κ. Πάστρα στο site του blod.gr
Η βαρύτητα είναι η μία από τις τέσσερις θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις στη φύση και παίζει ιδιαίτερο ρόλο στη μορφή του σύμπαντος καθώς είναι η μόνη δύναμη η οποία επηρεάζει όλες τις μορφές ύλης. Οι άλλες τρεις θεμελιώδεις δυνάμεις (ηλεκτρομαγνητισμός, ισχυρές και ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις) είναι κατανοητές ακόμα και στο επίπεδο των σωματιδίων ως ανταλλαγή σωματιδίων, τις κατανοούμε δηλαδή σαν την άπωση που νοιώθουν δύο παγοδρόμοι οι οποίοι πετάνε μολυβένιες σφαίρες ο ένας στον άλλον. Αντίθετα, η βαρύτητα, στο επίπεδο των σωματιδίων, αποτελεί ακόμα μυστήριο. Η γνώση της φύσης των βαρυτικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ σωματιδίων μας είναι απαραίτητη για την κατανόηση των πρώτων σταδίων του σύμπαντος, την κατανόηση αντικειμένων που χαρακτηρίζονται από πολύ ισχυρά βαρυτικά πεδία, όπως οι μαύρες τρύπες, αλλά επίσης είναι απαραίτητη για μια ενιαία περιγραφή των νόμων του σύμπαντος κάτω από τις ίδιες αρχές. Στην ομιλία αυτή, κατ' αρχήν ανατρέχουμε στις βασικές εξελίξεις στη θεωρητική φυσική του περασμένου αιώνα (ειδική σχετικότητα και κβαντική μηχανική), καθώς και στην παρούσα θεωρία της βαρύτητας, τη γενική σχετικότητα. Κατόπιν δείχνουμε τις βασικές δυσκολίες του εγχειρήματος του συγκερασμού της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής στο πλαίσιο της κβαντικής θεωρίας πεδίου και εξηγούμε γιατί αυτός ο συγκερασμός επιτυγχάνει, στην περίπτωση του ηλεκτρομαγνητισμού και των πυρηνικών αλληλεπιδράσεων, ενώ αποτυγχάνει στην περίπτωση της βαρύτητας. Μπαίνοντας πλέον στο χώρο της τρέχουσας έρευνας στη φυσική υψηλών ενεργειών, κάνουμε μια σύντομη περιγραφή της μοντέρνας θεώρησης της βαρύτητας μέσω της θεωρίας των χορδών και του ολoγραφικού δυϊσμού. Στα πλαίσια των τελευταίων, η κβαντική βαρύτητα είναι δυνατόν να ερμηνευτεί ως μια στατιστική (εντροπική) δύναμη με κβαντική προέλευση.
Ο Δρ. Γεώργιος Πάστρας γεννήθηκε στην Πάτρα το 1980. Έλαβε το πτυχίο του στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο Πατρών και το διδακτορικό του στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 2009. Έχει εργαστεί σαν μεταδιδακτορικός επιστημονικός συνεργάτης στο Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο της Λωζάννης, στο Πανεπιστήμιο Πατρών, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και αυτή τη στιγμή είναι μεταδιδακτορικός επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος. Στη Φυσική έχει διεξάγει έρευνα στο αυθόρμητο μετασταθές σπάσιμο υπερσυμμετρίας, στα μοντέλα little higgs, στη θερμοδυναμική μελανών οπών, στην κβαντική διεμπλοκή και σε κλασικές λύσεις της θεωρίας χορδών. Μεταξύ του 2012 και 2014 είχε μια παράπλευρη καριέρα στη μηχανική, εστιάζοντας σε θέματα ενεργειακής αποδοτικότητας των μηχανουργικών διεργασιών, στη μοντελοποίηση μη συμβατικών μηχανουργικών διεργασιών και στη ρομποτική. Ο Δρ. Γεώργιος Πάστρας έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ σαν βοηθός διδασκαλίας για εννέα εξάμηνα. Έχει λάβει δύο φορές τη διάκριση Certicate of Distinction in Teaching και έχει βραβευτεί με το Harold T. White Prize for Excellence in the Teaching of Physics.
3 Απριλίου 2017
«Πυρηνική Ενέργεια: "Πράσινη" ή όχι;»
Χρήστος Τσαμπάρης, Διευθυντής Ερευνών, Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας, Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών
Δείτε τις διαφάνειες που συνόδευαν την ομιλία
Η πυρηνική ενέργεια είναι αυτή που υπάρχει μέσα σε έναν πυρήνα ατόμου και μπορεί να ελευθερωθεί μέσω δύο πυρηνικών διεργασιών τη σύντηξη και τη σχάση. Η απευλευθέρωση αυτή γίνεται ελεγχόμενα (στην περίπτωση του πυρηνικού αντιδραστήρα) μέσω διάσπασης βαρεών πυρήνων (π.χ. του ουρανίου). Τα κύρια πλεονεκτήματα της πυρηνικής ενέργειας είναι η παραγωγή ενέργειας με χαμηλό κόστος, και οι πολλές εφαρμογές σε θεματικές πυρηνικής ιατρικής και γενικότερα στις επιστήμες (π.χ. ραδιοχρονολόγηση). Τα μειονεκτήματα εστιάζονται στα πυρηνικά ατυχήματα, τα πυρηνικά απόβλητα, τις επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία, και στην κατασκευή πυρηνικών όπλων. Τα τελευταία χρόνια η πυρηνική ενέργεια χαρακτηρίζεται πράσινη, φθηνή και ασφαλής και μπορεί να αποτελέσει μέρος της λύσης του προβλήματος για τη μείωση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Με δεδομένη την αυξανόμενη ενεργειακή ζήτηση ο περιορισμός των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς παραγωγή πυρηνικής ενέργειας. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η εγκατάσταση πυρηνικών αντιδραστήρων στην Ελλάδα θα διασφάλιζε ενεργειακή αυτονομία και ανεξαρτησία με αποτέλεσμα να μην χρειαζόταν να εισαχθεί ενέργεια από το εξωτερικό. Περιβαλλοντολόγοι και οικολογικές οργανώσεις αντιτείνουν ότι η πυρηνική ενέργεια «δεν είναι η λύση, αλλά ένα παραπάνω πρόβλημα». Ενας πυρηνικός αντιδραστήρας και όλες οι βοηθητικές μονάδες εκπέμπουν μεγαλύτερα ποσά θερμότητας στην ατμόσφαιρα από ό,τι ένα συμβατικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας ίσης ισχύος. Αν και το κόστος παραγωγής της πυρηνικής KWh είναι χαμηλό, πρέπει να συμπεριληφθεί το κόστος διάλυσης του παλαιού αντιδραστήρα (αλλαγή μετά από 30 χρόνια). Η ανάγκη αυτή μπορεί να φθάσει στο 50% του κόστους ενός νέου αντιδραστήρα. Στην παρουσίαση θα δοθεί έμφαση τόσο στα μειονεκτήματα χρήσης της ραδιενέργειας (απόσταση επιρροής, ασφάλεια λειτουργίας, απόβλητα) όσο και στα πλεονεκτήματά της (Περιβάλλον – Ραδιοχρονολόγηση, Μελέτη σεισμών/ηφαιστείων, Πυρηνική Ιατρική, Πυρηνικός Συσσωρευτής).
Ο Χρήστος Τσαμπάρης είναι Διευθυντής Ερευννών στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ). Έλαβε το διδακτορικό του στην Πειραματική Πυρηνική Φυσική από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Υλικών Αναφοράς και Μετρήσεων (IRMM-JRC), στο Βέλγιο. Από το 2000 εργαζεται στο ΕΛΚΕΘΕ σε θέματα ραδιενέργειας θαλάσσιου περιβάλλοντος και ένα από τα τεχνολογικά κατορθώματά του είναι κι η ανάπτυξη και εφαρμογή ενός αυτόνομου υποβρύχιου in-situ αισθητήρα ραδιενέργειας με το όνομα ΚΑΤΕΡΙΝΑ. Eπίσης, είναι υπεύθυνος για το εργαστήριο Ραδιενέργειας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος του ΕΛΚΕΘΕ το οποίο εντάχθηκε στο δίκτυο «ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ» της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας και στο δίκτυυο «ALMERA» του Διεθνή Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας. Έχει πάνω από 50 δημοσιεύσεις σε περιοδικά με κριτές, κυρίως αφιερωμένα στην υποβρύχια φασματοσκοπία ακτίνων-γ μέσω της επιτόπιας μεθόδου.
«Πυρηνική Ενέργεια: "Πράσινη" ή όχι;»
Χρήστος Τσαμπάρης, Διευθυντής Ερευνών, Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας, Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών
Δείτε τις διαφάνειες που συνόδευαν την ομιλία
Η πυρηνική ενέργεια είναι αυτή που υπάρχει μέσα σε έναν πυρήνα ατόμου και μπορεί να ελευθερωθεί μέσω δύο πυρηνικών διεργασιών τη σύντηξη και τη σχάση. Η απευλευθέρωση αυτή γίνεται ελεγχόμενα (στην περίπτωση του πυρηνικού αντιδραστήρα) μέσω διάσπασης βαρεών πυρήνων (π.χ. του ουρανίου). Τα κύρια πλεονεκτήματα της πυρηνικής ενέργειας είναι η παραγωγή ενέργειας με χαμηλό κόστος, και οι πολλές εφαρμογές σε θεματικές πυρηνικής ιατρικής και γενικότερα στις επιστήμες (π.χ. ραδιοχρονολόγηση). Τα μειονεκτήματα εστιάζονται στα πυρηνικά ατυχήματα, τα πυρηνικά απόβλητα, τις επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία, και στην κατασκευή πυρηνικών όπλων. Τα τελευταία χρόνια η πυρηνική ενέργεια χαρακτηρίζεται πράσινη, φθηνή και ασφαλής και μπορεί να αποτελέσει μέρος της λύσης του προβλήματος για τη μείωση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Με δεδομένη την αυξανόμενη ενεργειακή ζήτηση ο περιορισμός των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς παραγωγή πυρηνικής ενέργειας. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η εγκατάσταση πυρηνικών αντιδραστήρων στην Ελλάδα θα διασφάλιζε ενεργειακή αυτονομία και ανεξαρτησία με αποτέλεσμα να μην χρειαζόταν να εισαχθεί ενέργεια από το εξωτερικό. Περιβαλλοντολόγοι και οικολογικές οργανώσεις αντιτείνουν ότι η πυρηνική ενέργεια «δεν είναι η λύση, αλλά ένα παραπάνω πρόβλημα». Ενας πυρηνικός αντιδραστήρας και όλες οι βοηθητικές μονάδες εκπέμπουν μεγαλύτερα ποσά θερμότητας στην ατμόσφαιρα από ό,τι ένα συμβατικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας ίσης ισχύος. Αν και το κόστος παραγωγής της πυρηνικής KWh είναι χαμηλό, πρέπει να συμπεριληφθεί το κόστος διάλυσης του παλαιού αντιδραστήρα (αλλαγή μετά από 30 χρόνια). Η ανάγκη αυτή μπορεί να φθάσει στο 50% του κόστους ενός νέου αντιδραστήρα. Στην παρουσίαση θα δοθεί έμφαση τόσο στα μειονεκτήματα χρήσης της ραδιενέργειας (απόσταση επιρροής, ασφάλεια λειτουργίας, απόβλητα) όσο και στα πλεονεκτήματά της (Περιβάλλον – Ραδιοχρονολόγηση, Μελέτη σεισμών/ηφαιστείων, Πυρηνική Ιατρική, Πυρηνικός Συσσωρευτής).
Ο Χρήστος Τσαμπάρης είναι Διευθυντής Ερευννών στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ). Έλαβε το διδακτορικό του στην Πειραματική Πυρηνική Φυσική από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Υλικών Αναφοράς και Μετρήσεων (IRMM-JRC), στο Βέλγιο. Από το 2000 εργαζεται στο ΕΛΚΕΘΕ σε θέματα ραδιενέργειας θαλάσσιου περιβάλλοντος και ένα από τα τεχνολογικά κατορθώματά του είναι κι η ανάπτυξη και εφαρμογή ενός αυτόνομου υποβρύχιου in-situ αισθητήρα ραδιενέργειας με το όνομα ΚΑΤΕΡΙΝΑ. Eπίσης, είναι υπεύθυνος για το εργαστήριο Ραδιενέργειας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος του ΕΛΚΕΘΕ το οποίο εντάχθηκε στο δίκτυο «ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ» της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας και στο δίκτυυο «ALMERA» του Διεθνή Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας. Έχει πάνω από 50 δημοσιεύσεις σε περιοδικά με κριτές, κυρίως αφιερωμένα στην υποβρύχια φασματοσκοπία ακτίνων-γ μέσω της επιτόπιας μεθόδου.
23 Μαΐου 2017
«CSI Athens: ο ρόλος του DNA στην εγκληματολογία»
Δρ. Νικόλαος Σγαντζής
Τα τεχνολογικά άλματα από τις αρχές του 20ου αιώνα και η έρευνα στον κλάδο της εγκληματολογίας καθιέρωσαν την επιστημονική προσέγγιση για την εξιχνίαση ενός εγκλήματος. Πλέον, ποικίλες τεχνολογίες αιχμής αφήνουν πολύ στενά περιθώρια σ’έναν εγκληματία να κρύψει τα ίχνη του. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η ανάπτυξη της ανάλυσης DNA και η ραγδαία αποτελεσματικότητα που εμφάνισε η εφαρμογή αυτής της τεχνικής στη διαλεύκανση εγκληματικών υποθέσεων. Οι εξελίξεις αυτές προκάλεσαν και την εμφάνιση τηλεοπτικών σειρών (π.χ. CSI) που ανέδειξαν στο ευρύ κοινό -ίσως με μια δόση υπερβολής- τη βαρυσήμαντη αξία της ανάλυσης DNA. Συμπερασματικά, στη σύγχρονη εγκληματολογία η ανάλυση DNA θεωρείται ως το μεγαλύτερο επίτευγμα στο χώρο της εξιχνίασης του εγκλήματος από την εποχή της ανακάλυψης των δακτυλικών αποτυπωμάτων. Στην ομιλία αυτή θα δούμε τις τεχνικές ανάλυσης DNA, πόσο αξιόπιστα είναι τα αποτελέσματα τους, ποιες βελτιώσεις μπορεί να γίνουν στο μέλλον και ποιες απλουστεύσεις παρουσιάζονται πολλές φορές στην τηλεόραση ή στις ταινίες.
Ο Νικόλαος Σγαντζής είναι απόφοιτος του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και εκπόνησε το διδακτορικό του στη μοριακή βιολογία και τη γενετική του καρκίνου στο Ερευνητικό Κέντρο Βιοϊατρικών Επιστημών Αλέξανδρος Φλέμιγκ. Έχει πολυετή εμπειρία στην ανάλυση γενετικού υλικού για εγκληματολογικές έρευνες.
«CSI Athens: ο ρόλος του DNA στην εγκληματολογία»
Δρ. Νικόλαος Σγαντζής
Τα τεχνολογικά άλματα από τις αρχές του 20ου αιώνα και η έρευνα στον κλάδο της εγκληματολογίας καθιέρωσαν την επιστημονική προσέγγιση για την εξιχνίαση ενός εγκλήματος. Πλέον, ποικίλες τεχνολογίες αιχμής αφήνουν πολύ στενά περιθώρια σ’έναν εγκληματία να κρύψει τα ίχνη του. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η ανάπτυξη της ανάλυσης DNA και η ραγδαία αποτελεσματικότητα που εμφάνισε η εφαρμογή αυτής της τεχνικής στη διαλεύκανση εγκληματικών υποθέσεων. Οι εξελίξεις αυτές προκάλεσαν και την εμφάνιση τηλεοπτικών σειρών (π.χ. CSI) που ανέδειξαν στο ευρύ κοινό -ίσως με μια δόση υπερβολής- τη βαρυσήμαντη αξία της ανάλυσης DNA. Συμπερασματικά, στη σύγχρονη εγκληματολογία η ανάλυση DNA θεωρείται ως το μεγαλύτερο επίτευγμα στο χώρο της εξιχνίασης του εγκλήματος από την εποχή της ανακάλυψης των δακτυλικών αποτυπωμάτων. Στην ομιλία αυτή θα δούμε τις τεχνικές ανάλυσης DNA, πόσο αξιόπιστα είναι τα αποτελέσματα τους, ποιες βελτιώσεις μπορεί να γίνουν στο μέλλον και ποιες απλουστεύσεις παρουσιάζονται πολλές φορές στην τηλεόραση ή στις ταινίες.
Ο Νικόλαος Σγαντζής είναι απόφοιτος του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και εκπόνησε το διδακτορικό του στη μοριακή βιολογία και τη γενετική του καρκίνου στο Ερευνητικό Κέντρο Βιοϊατρικών Επιστημών Αλέξανδρος Φλέμιγκ. Έχει πολυετή εμπειρία στην ανάλυση γενετικού υλικού για εγκληματολογικές έρευνες.
26 Ιουνίου 2017
«Η συμβολή των τεχνολογιών πληροφορικής στην Υγεία»
Ζωή Κούρνια, Ερευνήτρια Γ', Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών
Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μία άνοδος στην υιοθέτηση ανθυγιεινών τρόπων ζωής, η οποία έχει οδηγήσει σε αύξηση των χρόνιων ασθενειών, όπως ο διαβήτης, τα καρδιαγγειακά νοσήματα και ο καρκίνος. Επιπλέον, πολλοί παθογόνοι οργανισμοί εμφανίζουν ανθεκτικότητα σε υπάρχοντα φάρμακα, ενώ ταυτόχρονα η φαρμακοβιομηχανία αντιμετωπίζει μεγάλα ποσοστά αποτυχίας στην ανακάλυψη νέων φαρμάκων. Οι τεχνολογίες πληροφορικής παρέχουν μια αποτελεσματική προσέγγιση για την ταχεία ανάπτυξη νέων φαρμάκων με υψηλή δραστικότητα. Ταυτόχρονα, η χρήση της πληροφορικής δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες παγκοσμίως να παρακολουθούν καλύτερα την υγεία τους και να βελτιώνουν την ευημερία τους. Στην ομιλία θα συζητηθεί πώς μπορεί να σχεδιαστεί ένα υποψήφιο φάρμακο με τη βοήθεια υπολογιστών και θα δοθούν συγκεκριμένα παραδείγματα υποψήφιων αντικαρκινικών φαρμάκων που έχουν σχεδιαστεί με τη συνεισφορά τεχνολογιών πληροφορικής. Θα μιλήσουμε επίσης για τις προσωποποιημένες θεραπείες που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια και στοχεύουν σε συγκεκριμένους υπότυπους καρκίνου που μπορεί να εμφανίζει ένας ασθενής. Οι θεραπείες αυτές δεν εντάσσονται στην κατηγορία της χημειοθεραπείας γιατί έχουν συγκεκριμένο στόχο, εμφανίζοντας πολύ μικρότερες παρενέργειες. Τέλος, θα αναφερθούμε στη συμβολή της πληροφορικής για την ταχεία και εύκολη πρόσβαση των καταναλωτών σε πιθανούς κινδύνους χημικών ουσιών που περιέχονται σε τρόφιμα και καλλυντικά.
Η Δρ. Ζωή Κούρνια είναι Ερευνήτρια Γ’ στο Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και εκπόνησε το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, στη Γερμανία. Στη συνέχεια εξειδικεύτηκε στο σχεδιασμό φαρμάκων μέσω υπολογιστή στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Γέηλ, στις ΗΠΑ. Βραβεύτηκε το 2016 από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη συμβολή της σε επιστημονικές έρευνες με τη χρήση υπερ-υπολογιστιών με το βραβειο PRACE Ada Lovelace.
«Η συμβολή των τεχνολογιών πληροφορικής στην Υγεία»
Ζωή Κούρνια, Ερευνήτρια Γ', Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών
Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μία άνοδος στην υιοθέτηση ανθυγιεινών τρόπων ζωής, η οποία έχει οδηγήσει σε αύξηση των χρόνιων ασθενειών, όπως ο διαβήτης, τα καρδιαγγειακά νοσήματα και ο καρκίνος. Επιπλέον, πολλοί παθογόνοι οργανισμοί εμφανίζουν ανθεκτικότητα σε υπάρχοντα φάρμακα, ενώ ταυτόχρονα η φαρμακοβιομηχανία αντιμετωπίζει μεγάλα ποσοστά αποτυχίας στην ανακάλυψη νέων φαρμάκων. Οι τεχνολογίες πληροφορικής παρέχουν μια αποτελεσματική προσέγγιση για την ταχεία ανάπτυξη νέων φαρμάκων με υψηλή δραστικότητα. Ταυτόχρονα, η χρήση της πληροφορικής δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες παγκοσμίως να παρακολουθούν καλύτερα την υγεία τους και να βελτιώνουν την ευημερία τους. Στην ομιλία θα συζητηθεί πώς μπορεί να σχεδιαστεί ένα υποψήφιο φάρμακο με τη βοήθεια υπολογιστών και θα δοθούν συγκεκριμένα παραδείγματα υποψήφιων αντικαρκινικών φαρμάκων που έχουν σχεδιαστεί με τη συνεισφορά τεχνολογιών πληροφορικής. Θα μιλήσουμε επίσης για τις προσωποποιημένες θεραπείες που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια και στοχεύουν σε συγκεκριμένους υπότυπους καρκίνου που μπορεί να εμφανίζει ένας ασθενής. Οι θεραπείες αυτές δεν εντάσσονται στην κατηγορία της χημειοθεραπείας γιατί έχουν συγκεκριμένο στόχο, εμφανίζοντας πολύ μικρότερες παρενέργειες. Τέλος, θα αναφερθούμε στη συμβολή της πληροφορικής για την ταχεία και εύκολη πρόσβαση των καταναλωτών σε πιθανούς κινδύνους χημικών ουσιών που περιέχονται σε τρόφιμα και καλλυντικά.
Η Δρ. Ζωή Κούρνια είναι Ερευνήτρια Γ’ στο Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και εκπόνησε το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, στη Γερμανία. Στη συνέχεια εξειδικεύτηκε στο σχεδιασμό φαρμάκων μέσω υπολογιστή στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Γέηλ, στις ΗΠΑ. Βραβεύτηκε το 2016 από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη συμβολή της σε επιστημονικές έρευνες με τη χρήση υπερ-υπολογιστιών με το βραβειο PRACE Ada Lovelace.
